Αρχιμανδρίτη Μαρία Θ.
Η Μαρία Θ. Αρχιμανδρίτη γεννήθηκε το 1981. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε μάρκετινγκ και εξειδικεύθηκε στις Βαλκανικές Σπουδές. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ ποίησης. Το πρώτο της βιβλίο, "Η μοναξιά της καμπύλης" (Κέδρος, 2015), ήταν υποψήφιο για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή της Εταιρείας Συγγραφέων (Βραβείο εις μνήμην Γιάννη Βαρβέρη), καθώς και για το κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα.
Η μοναξιά της καμπύλης
Αρχιμανδρίτη Μαρία Θ.
Κέδρος (2015)
ΡΩΓΜΕΣ Σε βλέπω με βλέπεις. Δεν μπορώ να σε αγγίξω. Είναι αυτός ο ήχος προάγγελος που τη σιωπή σε θρύψαλα θα σπάσει. Σε βλέπω με βλέπεις και μετρώ ρωγμές. Μια κάθετη στο μέρος της καρδιάς. Και μια στο βλέμμα σου όλο μεγαλώνει. Αυτή η άηχη ανάσα, που χρόνια τώρα το σύνορο κουρασμένα παριστάνει, στο πρόσωπό μου σαν θολή άρνηση εξαντλείται. Αυτό το τζάμι ανάμεσά μας αναστεναγμούς εισπνέει, τις μορφές διακριτές ολόκληρες τις συντηρεί. Είναι οι καρδιές μας που σε θραύσματα μετρούμε.
Τα ποιήματα του 2015
Συλλογικό έργο
Κοινωνία των (δε)κάτων (2016)
Το παρόν ανθολόγιο καλύπτει το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος της ποιητικής παραγωγής για το έτος 2015. Η επιλογή από τους επιμελητές έγινε με τα ακόλουθα κριτήρια: πρώτον, καλύψαμε όλο το φάσμα των εκδοτικών οίκων, δεύτερον, όλες τις τάσεις, τρίτον, πολλούς ποιητές είτε είναι προβεβλημένοι είτε όχι, και τέταρτο κριτήριο το προσωπικό μας αισθητήριο όπως έχει σμιλευθεί μέσα στα χρόνια. Στα χρόνια της Κρίσης, φαίνεται ότι το να επιμένουμε να γράφουμε ποίηση και να επιζητούμε να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας μέσω αυτής αποτελεί μία ανάγκη βηματισμού αναπνοής....
Πουέντε
Αρχιμανδρίτη Μαρία Θ.
Πόλις (2020)
Πουέντε θα πει θα σε ξαναδώ στην απέναντι κρεμάμενη άκρη και δεν θα είσαι παρά ανάστροφα εγώ. Δεν πρόλαβα να σου το πω λυγίζει ο χρόνος μα δες με όσο ταλαντώνομαι τόσο αναδιπλώνεται και είσαι μόλις ένα σάλτο μακριά. Κοίτα με τα μαλλιά μου άφησα και άσπρισαν και κουβαλώ μαζί μια κιμωλία στο τσιμέντο μονάδες τα χρόνια σε συγχορδίες έμαθα και τα μετρώ σε στάλες βροχής στη θημωνιά-κεφάλι μου. Πουέντε θα πει είμαστε τρεις. Αυτός ο μέσος αφανής και ιχνηλάτης και στα παιχνίδια μας και στην τραμπάλα ο Ζυγιστής. Δεν υπολόγισε το ύψος πως φοβάσαι. Π...