Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περί των του δοκησισόφου Κάιν εγγόνων και ως μετανάστης γίγνεται Ερμηνεία του χωρίου 4.16-26 της Γενέσεως, που αφορά τη μετοικεσία του Κάιν και τη γέννηση των απογόνων του. Περί γιγάντων Ερμηνεία του χωρίου 6.1-4 της Γενέσεως, σχετικά με την αύξηση του ανθρώπινου γένους, την ένωση των αγγέλων με τις θυγατέρες των ανθρώπων και τη γέννηση των γιγάντων, των ανθρώπων που είναι υποταγμένοι στα επίγεια αγαθά. Ότι άτρεπτον το θείον Ερμηνεία του χωρίου 6.4-12 της Γενέσεως: η υποταγή της ψυχής στα σαρκικά πάθη, η διαφθορά των ανθρώπων και οι σκέψεις του Θεού να αφανίσει το ανθρώπινο...

Περί γεωργίας Ερμηνεία του χωρίου 9.20-21 της Γενέσεως, η τέχνη της γεωργίας και η ενασχόληση του Νώε με αυτή. Περί φυτουργίας Νώε. Συνέχεια της ερμηνείας του παραπάνω χωρίου. Ποιος ο συμβολισμός της καλλιέργειας του αμπελιού. Η φυτουργία των ανθρώπων μίμηση της φυτουργίας του Θεού. Περί μέθης. Συνέχεια της ερμηνείας του παραπάνω χωρίου. Αναφορά στη μέθη και τη γύμνωση του Νώε. Η σημασία της μέθης στον μωσαϊκό νόμο.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Σκύριοι, Τήλεφος, Τημενίδαι, Φαέθων κ.ά.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Φιλοκτήτης, Φοίνιξ, Φρίξος, Χρύσιππος κ.ά.

Περί Δεινάρχου: Εξαίρετο δείγμα φιλολογικής κριτικής, που ασχολείται κυρίως με το ζήτημα της γνησιότητας των λόγων του Δεινάρχου. Προς Πομπήιον Γέμινον επιστολή: Ο Διονύσιος υπερασπίζεται την κριτική του εναντίον του Πλάτωνα και εν συνεχεία εξετάζει τους ιστορικούς Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Ξενοφώντα, Φίλιστο, Θεόπομπο. Προς Αμμαίον επιστολή: Προσπάθεια ανασκευής της άποψης ότι ο Δημοσθένης είχε διδαχτεί τους κανόνες της τέχνης του από τη Ρητορική του Αριστοτέλη. Περί των Θουκυδίδου ιδιωμάτων προς Αμμαίον: Διασαφήνιση των υφολογικών παρατηρήσεων που περιέχονται στο έργο Περί Θ...

Παρά το γεγονός ότι η λυρική ποίηση και με τις δύο βασικές μορφές της, το χορικό άσμα και τη μονωδία, μπορεί να θεωρηθεί τόσο παλιά όσο και ο ελληνικός λαός, στην πιο τεχνική της μορφή καλλιεργείται στην αρχαϊκή εποχή. Πάντοτε στενά συνυφασμένη με τη μουσική, θεωρείται γέννημα των μουσικών νεωτερισμών του Όλυμπου και του Τέρπανδρου. Με ποικιλία μορφής και αντικειμένων έμπνευσης και με κορυφαίους εκπροσώπους τον γνωστό αλεξανδρινό Κανόνα των εννέα λυρικών (Σαπφώ, Αλκαίος, Ανακρέων, Αλκμάν, Στησίχορος, Ίβυκος, Σιμωνίδης, Πίνδαρος και Βακχυλίδης στους οποίους συχνά προστίθετ...

Παρά το γεγονός ότι η λυρική ποίηση και με τις δύο βασικές μορφές της, το χορικό άσμα και τη μονωδία, μπορεί να θεωρηθεί τόσο παλιά όσο και ο ελληνικός λαός, στην πιο τεχνική της μορφή καλλιεργείται στην αρχαϊκή εποχή. Πάντοτε στενά συνυφασμένη με τη μουσική, θεωρείται γέννημα των μουσικών νεωτερισμών του Όλυμπου και του Τέρπανδρου. Με ποικιλία μορφής και αντικειμένων έμπνευσης και με κορυφαίους εκπροσώπους τον γνωστό αλεξανδρινό Κανόνα των εννέα λυρικών (Σαπφώ, Αλκαίος, Ανακρέων, Αλκμάν, Στησίχορος, Ίβυκος, Σιμωνίδης, Πίνδαρος και Βακχυλίδης στους οποίους συχνά προστίθετ...

Το τελευταίο μεγάλο μυθιστόρημα της ελληνικής αρχαιότητας, ο περίφημος μύθος της Χαρίκλειας και του Θεαγένη. Περιπέτειες, εξωτισμός, απαγωγές, έρωτας, αναγνωρίσεις, μαγεία από έναν μεγάλο τεχνίτη του λόγου. Βιβλία Α΄-Γ΄: Οι φυγάδες στα χέρια των ληστών. Αναδρομή σε γεγονότα του παρελθόντος. Η αρχή της περιπέτειας.

Βιβλία Δ΄-Ζ΄: Οι περιπέτειες, συμβολισμός της περιπλάνησης της ψυχής, συνεχίζονται. Αριστοτεχνικές παρεκβάσεις του συγγραφέα και χρήση των αφηγηματικών μοτίβων της εποχής κορυφώνουν την πλοκή και τη συγκίνηση.

Βιβλία Η΄-Ι΄: Η λύση του δράματος, με την επιστροφή των ηρώων (και της ψυχής) στην «ποθητή πατρίδα». Ένα δημοφιλές κείμενο που επηρέασε τους μεταγενέστε¬ρους και έδωσε το λιμπρέτο της Αΐντας.

Αδέσποτα Ελεγειακά, Αδέσποτα Ιαμβικά, Αισχίνης, Αισχρίων, Αισχύλος, Αλκιβιάδης, Ανάνιος, Αντίμαχος, Απολλόδωρος, Αριστόξενος, Αριστοτέλης και Πέπλος Αριστοτέλειος, Αρχέλαος, Άσιος, Αστυδάμας, Ασωπόδωρος, Αφαρεύς, Δημόδοκος, Διονύσιος Χαλκούς, Διονύσιος Τύραννος, Δίφιλος, Εύηνος, Ευκλείδης, Έρμιππος, Ζεύξις, Θεόκριτος Χίος, Θουκυδίδης, Ίππαρχος, Ίππων, Ιππώναξ, Ίων Χίος, Ίων Σάμιος, Καλλίνος, Κλεοβουλίνα, Κλέων, Κλονάς, Κράτης, Κριτίας, Μάμερκος, Μελάνθιος, Μένανδρος, Μίμνερμος, Όλυμπος, Όμηρος.

Αδέσποτα ελεγειακά, Αδέσποτα ιαμβικά, Αισχίνης, Αισχρίων, Αισχύλος, Αλκιβιάδης, Ανάνιος, Αντίμαχος, Απολλόδωρος, Αριστόξενος, Αριστοτέλης και Πέπλος Αριστοτέλειος, Αρχέλαος, Άσιος, Αστυδάμας, Ασωπόδωρος, Αφαρεύς, Δημόδοκος, Διονύσιος ο Χαλκούς, Διονύσιος ο τύραννος, Δίφιλος, Εύηνος, Ευκλείδης, Έρμιππος, Ζεύξις, Θεόκριτος ο Χίος, Θουκυδίδης, Ίππαρχος, Ίππων, Ιππώναξ, Ίων ο Χίος, Ίων ο Σάμιος, Καλλίνος, Κλεοβουλίνα, Κλέων, Κλονάς, Κράτης, Κριτίας, Μάμερκος, Μελάνθιος, Μένανδρος, Μίμνερμος, Όλυμπος, Όμηρος

Στομάχιον: Η διαίρεση παραλληλογράμμου σε 14 τμήματα που να βρίσκονται σε αναλογία με το αρχικό σχήμα. Περί των μηχανικών θεωρημάτων προς Ερατοσθένην έφοδος Ο Αρχιμήδης εξηγεί πώς έφτασε σε πολλά από τα σπουδαία συμπεράσματά του με μηχανικές μεθόδους.

[...]Οι Έλληνες υπήρξαν σπουδαίοι και για τον λόγο ότι διαμόρφωσαν "μιαν εντελώς καινούρια αντίληψη για τον σκοπό της ανθρώπινης ζωής". Αποδεικνύοντας και αναπτύσσοντας την άποψη αυτή, ο H.D.F. Kitto διερευνά τη ζωή, τον πολιτισμό και την ιστορία της κλασικής Ελλάδας, προσδίδοντας στο θέμα του το πάθος, το πνεύμα και την οξυδέρκεια εκείνη που κατέστησαν αυτή τη σύντομη εισαγωγή ένα παγκοσμίου φήμης κλασικό έργο.[...]

Πανάρκης, Παρράσιος, Περίανδρος, Πίγρης, Πλάτων, Πολύμνηστος, Πραξιτέλης, Σημωνίδης, Σιμμίας ο Θηβαίος, Σκυθίνος, Σόλων, Σοφοκλής ο Σοφίλου, Σοφοκλής ο Αρίστωνος, Σπεύσιππος, Σωκράτης, Σουσαρίων, Τυρταίος, Φιλίσκος, Φιλιάδης, Φωκυλίδης, Φωκυλίδεια, Αλεξανδρινοί Ιαμβικοί και Ελεγειακοί (Βούτας, Σιμύλος, Σωτάδης ο Μαρωνείτης, Ηδύλη, Φιλητάς ο Κώος, Ερμησιάναξ ο Κολοφώνιος, Ριανός ο Κρής, Μοιρώ η Βυζαντία, Ευφορίων ο Χαλκιδεύς, Φανοκλής, Αλέξανδρος ο Αιτωλός, Άρατος ο Σικυώνιος, Φιλοστέφανος ο Κυρηναίος, Ανακρέων ο νεώτερος, Αρχέλαος ο Χερσονησίτης, Πτολεμαίος ο Ευεργέτης, Αγά...