Raynaud Philippe
Ο Philippe Raynaud γεννήθηκε το 1952. Απόφοιτος της Ecole normale superieure, agrege της φιλοσοφίας, agrege και διδάκτωρ της πολιτικής επιστήμης, είναι σήμερα καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Paris II, μέλος του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Γαλλίας και επίτιμος πρόεδρος της Γαλλικής Εταιρείας Πολιτικής και Νομικής Θεωρίας και Φιλοσοφίας. Είναι πρόεδρος του ομίλου Fondation du 2 mars και τακτικός συνεργάτης των περιοδικών Le Debat και Esprit. Διδάσκει επίσης στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales.
Ο Νίτσε και η πολιτική
Συλλογικό έργο
Νησίδες (2004)
Τι υπερασπίζεται η φιλοσοφία του Νίτσε; Τη δημοκρατία ή τον ολοκληρωτισμό; Αν κάνει το πρώτο, τότε πώς εξηγείται η σχετικά πρόσφατη τεράστια εκμετάλλευσή της από τους ναζί και τους εκπροσώπους του επίσημου σοβιετικού καθεστώτος; Αν κάνει το δεύτερο, γιατί εξακολουθεί να εμπνέει και να προκαλεί τους δημοκράτες στοχαστές όλων των αποχρώσεων; Και που τον κατατάσσει η δριμεία κριτική του στο κράτος; Σ' αυτά τα ερωτήματα προσπαθούν να απαντήσουν τα κείμενα του παρόντος βιβλίου, παρουσιάζοντας και διερευνώντας τόσο τη σκέψη του ίδιου του Νίτσε όσο και την πρόσληψή της από διάφορα...
Ο Νίτσε και η πολιτική
Συλλογικό έργο
Βάνιας (2008)
[...] Αυτονόητο είναι ότι τα κείμενα που ακολουθούν δεν εξαντλούν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί πολιτικό σύμπαν του Νίτσε. Το πρώτο επιχειρεί να δει την εξελικτική πορεία του Νίτσε από τα πρώτα ως τα τελευταία έργα του και συγχρόνως να τον τοποθετήσει σε σχέση με τα φιλοσοφικά και ιδεολογικά ρεύματα της εποχής του. Το δεύτερο είναι μια εξαιρετική ανάλυση της κριτικής που άσκησε ο Νίτσε στο φιλελεύθερο-δημοκρατικό κράτος, με παράλληλη και ισόβαθμη αναφορά στην αντίστοιχη κριτική μιας άλλης μεγαλοφυίας του 19ου αιώνα, του Καρλ Μαρξ. Στα δύο κείμενα που ακολουθούν εξετάζετ...
Το μωσαϊκό της άκρας αριστεράς
Raynaud Philippe
Πόλις (2008)
Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η υποχώρηση του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος δεν εξάλειψαν τα πολιτικά ρεύματα που επικαλούνται τον μαρξισμό και εμπνέονται από την επαναστατική θεωρία. Τα ρεύματα αυτά, επωφελούμενα από την απογοήτευση και την αποστροφή των πολιτών για τα «κόμματα εξουσίας», οδήγησαν στην ανάπτυξη νέων ριζοσπαστικών κινημάτων, περισσότερο μαχητικών και διεκδικητικών, απελευθερωμένων από την κληρονομιά του ιστορικού κομμουνισμού. Ο Philippe Raynaud αναλύει τις πολλές εκδοχές και τάσεις, παλαιότερες και νεότερες, της γαλλικής άκρας Αριστεράς,...