Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τούτοι οι κήποι των θεών τέτοια δάση των νυμφών των Ελλήνων γεωγραφία γράφουν στη Μυθολογία

[...] Πολλές ερμηνείες δόθηκαν ίσαμε τώρα στην παλαμική ποίηση, ανάλογα με την καλλιέργεια, τη φαντασία και τις ιδέες κάθε κριτικού. Ανάλογες ήταν επομένως και οι απόψεις - εθνικιστικές ή διεθνιστικές, βιταλιστικές ή μεταφυσικές, σοσιαλιστικές ή αναρχικές - κατά τον καιρό, το πνεύμα και τη λαχτάρα κάθε εποχής. Απόδειξη τούτο της υψηλής πνευματικότητας του όλου έργου του Παλαμά, της πολύπλευρης και ίσως αντιφατικής ψυχής του, που περικλείει μια αλήθεια καθόλου κλειστή και καθιστά το έργο αυτό φυσικό φαινόμενο που αποκαλύπτει θησαυρούς νοημάτων και ρυθμών. Δεν είναι παράξενο...

ΞΥΠΝΗΜΑ Ανασκαλέψαμε μια μέρα τη σιωπή μας, σαν μεθυσμένοι που δεν μπορούν να σωπαίνουν πια. Τα κατάβαθα ρίγη βγήκαν κρατώντας λαχτάρες παλιές, λογής λογής όνειρα σκονισμένα. Ψηλάφισαν το πρόσωπό μας να βρουν τα ίχνη του πόνου. Ξαγρύπνησαν μαζί μας. Έδυσαν και ανέτειλαν κι άλλη φόρα. Μείναμε έτσι ασάλευτοι μέσα στον χρόνο, σαν αιωρούμενοι σε μια αιώνια στιγμή. Νιώσαμε τη βροχή να κυλάει στις μέρες μας. Είδαμε τα αόρατα νήματα να γράφουν την ιστορία μας απ’ την αρχή. Αναγνωρίσαμε τα μονοπάτια της ζωής μας και πήραμε πίσω τη δύναμή μας ξανά.

λες - να ψηλαφίσω απ’ την αρχή λες με δάχτυλα τους καρπούς να παραδώσω λες να παραδώσεις λέω μα κοίτα πώς έχει το πράμα ο χρόνος που ικέτεψες θα ’ρθεί και θα γελάσει θα ’ρθεί λες και θα ’ρθώ σού απαντά να ’ρθεί λες να ’ρθεί τικ τακ τικ τακ τικ τακ χέρια στους καρπούς μετράνε αδύναμα δάχτυλα σε φλέβες αδύναμες κι άσ’ τα λες ίδια κολυμπήθρα του Σιλωάμ χωράς; μπαίνεις δε χωράς; να περιμένεις τη σειρά σου -θα ’ρθεί καιρός λες που θα μετρήσουμε αλλιώς- χωράω (θα) λέω αλλά ένα κιλό χώμα είναι πιο βαρύ από ένα κιλό κρέας -είναι γ...

Τα "Μείζονα ποιητικά" του Μιχάλη Κατσαρού (1920-1998), ενός από τους πιο επιδραστικούς ποιητές στη νεοελληνική λογοτεχνία, περιλαμβάνουν το πιο γνωστό, σχολιασμένο και πολλαπλώς διαβασμένο έργο του ποιητή, δηλαδή τις τρεις συλλογές του "Μεσολόγγι" (1949), "Κατά Σαδδουκαίων" (1953), "Οροπέδιο" (1957). Το πρόσθετο ενδιαφέρον όμως σε αυτή την έκδοση είναι ότι περιλαμβάνει ικανό αριθμό ποιημάτων που εντοπίστηκαν μετά τον θάνατο του ποιητή στο Αρχείο του και που -αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο- αποκαλύπτουν στον αναγνώστη υφολογικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που παραπέμπ...

Με τα φτερά της ελπίδας ξεκινάμε ένα ταξίδι στους μήνες του χρόνου και την ομορφιά των εποχών, όπου η φιλία, η αγάπη, η ειρήνη, η χαρά μέσα από στίχους και εικόνες μάς συντροφεύουν στο όνειρο. Πρόκειται για μια συλλογή 26 ποιημάτων για παιδιά που χαίρονται το φθινόπωρο, αγαπούν το παιχνίδι στη βροχή, μαγεύονται από τα χρώματα του ουράνιου τόξου... Το ποδήλατο που μοιράζονται με τους φίλους τους είναι μαγικό, κι εκείνα παίζουν με τις χιονούλες των Χριστουγέννων περιμένοντας τον Άι-Βασίλη να τους χτυπήσει το παντζούρι μ' ένα μεγάλο γλειφιτζούρι, ώστε να του δείξουν το χιο...

χάθηκ’ ο νους μου ο γέρος στο βουνό, σαν ελαφάκι ο γέρος νους μου μαγεμένος, σαν κρι-κρι παλαβό ο νους μου ο ιππότης, αλλά από βράχο σε βράχο πάντα ατρόμητο γεφύρι, πότε σε θάμνο αναγκαστικά μέσα του πολύ πατώντας, πότε σε πέτρα κοφτερή σαν ακόμα νεανική σκέψη, κατσίκι όμως για πάντα πια χαμένο στο βουνό ο νους μου ο πριν με αγωνία χωριάτης, ο παλιά των πόλεων, των Αθηνών ο νους μου φανοστάτης, από μόνος στων βουνών τα μαύρα πια σκοτάδια ευτυχώς, αόρατο, αθάνατο ελαφάκι.

Όλα τα ταξίδια που σου έταξα σε πόλεις, σε ποτάμια, σε έρωτες ή θάλασσες και δεν έγιναν, θα διανύσω στον υφασμάτινο χάρτη του κόσμου που με περιτυλίγει καθώς εισχωρώ στο απέραντο γαλάζιο, πράσινο και μαύρο νερό της θάλασσας για να χορέψω ένα τανγκό στον βυθό. Αν δεις τις φυσαλίδες να φτάνουν στα παράλια της Κύπρου στη Μεσόγειο, ενώ κάθεσαι και αγναντεύεις, είμαι ζωντανός.

Υπάρχει κάτι Πλατωνικό στον έρωτα του Καβάφη, που τον θέλει όχι απόγονο της Αφροδίτης μα της Πενίας, και ως έτσι, ο έρωτας στον καβαφικό άνθρωπο βιώνεται ως στέρηση. Μπροστά σ’ αυτό το ανεκπλήρωτο, ο ποιητής (μετά)πλάθει τα κορμιά σαν εργαλεία ελευθερίας στον κατά τα άλλα βαρύ μοναχισμό του. Ενώ με τη μνήμη, βρίσκει καταφύγιο στην κάμαρη ενός ιδεατού παρελθόντος που αντιστέκεται στον φθοροποιό χρόνο, διασφαλίζοντας τον πόθο για το ωραίο, το αιώνια γλυκό και ανόθευτο. Στο ανά χείρας βιβλίο συγκεντρώσαμε όλα εκείνα τα ηδονικά και ερωτικά από τα ποιήματα του Καβάφη, συνθέτο...

Είκοσι ένας νέοι κύπριοι ποιητές (δεκαεφτά Ελληνοκύπριοι και τέσσερις Τουρκοκύπριοι) συστεγάζονται στην Ανθολογία αυτή· από αυτούς, εννιά είναι γυναίκες και δώδεκα άντρες, που γεννήθηκαν στα χρόνια 1980-1994 και άρχισαν να δημοσιεύουν ποιήματά τους κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα. Ίσως είναι νωρίς να μιλήσουμε για μια νέα ποιητική γενιά, με ευδιάκριτα χαρακτηριστικά ή με τέτοια συνεκτικά στοιχεία που να δικαιολογούν τον όρο "γενιά". Επίσης, δεν ήρθε η ώρα να αξιολογήσουμε με σιγουριά την ποιοτική στάθμη του έργου τους, και θα ήταν παρακινδυνευμένο να προδιαγράψ...

Πλησμονή οστών, γιατί Ποίηση σημαίνει απάρνηση και μαζί μεταστοιχείωση του υλικού που παύει να υπάρχει ενώ ταυτοχρόνως εξακολουθεί να υφίσταται, ως οστό, ως σκελετός, ως μνήμη, ως όντως Λόγος. Πλησμονή οστών, γιατί καθώς ποίημα το ποίημα αρμολογείται ο σκελετός της συλλογής από οστά συναισθημάτων, εμπειριών, σκέψεων, πικρής, τραυματικής μνήμης, δονούμενου ερωτικού συγκλονισμού, αγάπης τρυφερής, όλο και κάποιο περισσεύει. Όλο και κάποιο, λες από του Αδάμ της Γραφής το πλευρό, μετασχηματίζεται σε νέο ποίημα, θεμελιώνει μια καινούργια Πλησμονή οστών. Πλησμονή οστών, γιατί ακόμ...

Εκείνο το ηλιοβασίλεμα σιμά στους μύλους, ώρα θεϊκή, στεκόμουνα αμίλητος με τη σκέψη δοσμένη σε σένα. Πρόσμενα ν’ ακούσω τους χτύπους της καρδιάς σου. Πρόσμενα την ανάσα σου ν’ αγρικήσω και το άρωμά σου να γευτώ. Με τους χτύπους της καρδιάς παρακαλούσα τον ήλιο να πάρει το μήνυμά μου για σένα. Κι ήταν η ανάσα μου κομμένη γιατί φοβόμουνα μη φύγει χωρίς να πάρει το μήνυμά μου. Οι ηλιαχτίδες έκαναν παιχνίδια με τη θάλασσα, λαμπύριζαν κι αργούσαν ν’ ακολουθήσουν τον ήλιο που ήθελε βουτιά στο πέλαγο να κάμει. Η αγωνία μου μεγάλωνε, ήθ...

Η καταιγιστικά σκληρή πραγματικότητα που επιμένει, που κάποιες φορές εκτοπίζει ακόμη και την ανθρώπινη φαντασία, οι απώλειες, οι απουσίες, οι οφειλές στους μεγάλους μας, οι χαμένες αξίες, η διαβρωτική μέσα στην ερημία του πλήθους μοναξιά, η αγάπη και ο έρωτας αποτελούν το έναυσμα αυτής της ποιητικής συλλογής, έτσι όπως έρχονται, έτσι όπως εγγράφονται και κυοφορούνται μέσα μου. Και πάλι ζητούμενο τα αυτονόητα,τα απλά και καθημερινά, μα τόσο αναγκαία για το σύντομο, μέχρι να γίνουμε αστερόσκονη, πέρασμά μας απ' αυτόν τον πλανήτη.

Με ανησυχεί τελευταία η αδιατάρακτη κοινωνική ειρήνη είπες ενώ δοκίμαζες άλλη μια μπάλα παγωτό φιστίκι στο παραλιακό ζαχαροπλαστείο Κι επίσης δεν μου πολυαρέσει η jazzzz όποτε ακούω στο ραδιόφωνο τις σωστές επιλογές αρχίζει να βρέχει και αυτό μου φέρνει υπνηλία Και μετά θυμάμαι το νορβηγικό πουλόβερ της κυρίας Ν. που είχε στο κέντρο ένα πράσινο μοτίβο σαν λαβύρινθο -maze θα το ονόμαζαν στην αγγλική εξοχή- με σφιχτοκουρεμένους κάκτους κι ένα παγκάκι στη μέση της διαδρομής να ξαποστάσει -αν ποτέ το βρει- ο νικητής και ύστερα να επιστρέψει -αν μπορέσει- στο...

Η ποιητική συλλογή "Απέθαντος έρωτας" είναι ένας ύμνος προς την κάθαρση, στον δρόμο της αιωνιότητας μέσω ενός απέθαντου έρωτα που φέρνει το στίγμα της πιο ισχυρής μορφής αγάπης που εξιλεώνει, εξαγνίζει και εντέλει ανυψώνει τις ψυχές προς την ουράνιά τους διάσταση. Είναι μια σειρά από συναισθήματα αραδιασμένα σε ποιητικές εικόνες που μπλέκονται με τη φιλοσοφία, και όταν ενωθούν, καθρεφτίζουν μια ιστορία αγάπης που ξεκίνησε "τυχαία" ένα δειλινό στην χώρα της επαγγελίας. Μέσω μιας περιδιάβασης σε μονοπάτια όπου το φως μπλέκεται με τις σκιές της γήινης μας υπόστασης γίνεται μια...

"Η άλλη πλευρά" είναι μια ποιητική συλλογή με θέμα τις υπαρξιακές και συναισθηματικές ανησυχίες και αναζητήσεις μας. Ο σκοπός του βιβλίου είναι αυτά τα μηνύματα που φέρουν τα κείμενα να μας αφυπνίσουν να μας προβληματίσουν και να μας κάνουν να δούμε με άλλη οπτική τη ζωή μας. Μας περιβάλλει μια ασφυκτική καθημερινότητα, μια επιφάνεια, που πολλές φορές μας εμποδίζει να δούμε παραπέρα την ουσία των πραγμάτων. Πολλές φορές χανόμαστε μέσα σε μια προβλεπόμενη ύπαρξη περιφραγμένη με κανόνες, τύπους, και συμβάσεις. Γινόμαστε άθελά μας απλοί θεατές στο παιχνίδι της ζωής, αντί ενεργ...

Τα "Μικρά ποιήματα σε πεζό" του Μπωντλέρ σηματοδοτούν την ευκρινή και ενσυνείδητη στροφή της σύγχρονης ποίησης προς μια ξεκάθαρα και γνήσια νέα αισθαντικότητα, που είναι το ψυχικό αποτύπωμα και η ουσιαστική έκφραση του νέου καπιταλιστικού κόσμου και των αστικών ηθών του. Είναι σαν φωτογραφικό άλμπουμ, μικρά ενσταντανέ που αιχμαλωτίζουν την παρισινή ζωή σε κάθε της λεπτομέρεια, όπως τη βλέπει και την προσλαμβάνει ο ίδιος ο Μπωντλέρ καθώς κινείται περιπλανώμενος ατέρμονα στις οδούς της μεγαλούπολης. Η αναπαράσταση του Παρισιού έχει κάτι το εξωπραγματικό και μοιάζει σαν να...

"Κάθε εποχή είναι εποχή ανείπωτης φρίκης και αγάπης ανεπανάληπτης», γράφει ο Θανάσης Τριαρίδης. Αυτό μας υπενθυμίζουν τα ποιήματά του όπου ενώνονται εποχές και σκηνές άλλοτε σοκαριστικές κι άλλοτε βαθύτατα τρυφερές: Από τη φρίκη των στρατοπέδων των Ναζί στη φρίκη του να γεννιούνται σήμερα παιδιά χωρίς χέρια, εξαιτίας του υποσιτισμού των μητέρων τους, και από εκεί στην ανεπανάληπτη σκηνή του τέλους της "Καζαμπλάνκα" και σε μπιμπερό και νανουρίσματα. Με σκηνές που σήμερα "οι άνθρωποι των πόλεων είναι εξασκημένοι να βλέπουν διαγώνια και εν κινήσει", πλήθος αναφορές σε παλαιότ...

Μέσα από αυτά τα πονήµατα στιγµής, ζωής, εκφράζω σκέψεις, ιδέες, συναισθήµατα που µπόρεσαν να ντυθούν µε λέξεις. Σκόρπιες σκέψεις δεµένες µε αποστάγµατα εµπειρίας- ζωή που τα γέννησε, άνθρωποι που τα δηµιούργησαν. Η οικογένειά µου, οι φοιτητές µου όλοι όσοι κάποια στιγµή συναντήθηκαν µε εµένα στο µονοπάτι της ζωής µου... οι φοιτητές µου, τα παιδιά µου, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους στο µυαλό µου. Έµπλεξαν τον ενθουσιασµό της νιότης τους µε τα αναγνώσµατά µου, µε τα βιώµατά µου, και µε οδήγησαν σε µία ανοίκεια επιθυµία να αποτυπώσω µέσα από τα δικά µου φίλτρα τις στάσεις...

Η ποίηση χρησιμοποιεί τη ποιητική φόρμα για να δημιουργήσει συγκίνηση. Απευθύνεται στο συναίσθημα και στην νόηση βάζοντας τον αναγνώστη να ταξιδέψει. Να μπει μέσα σε ένα καράβι σκέψεων, συναισθημάτων, ιδεών αποκτώντας βιωματική σχέση με την ζωή. Η ποίηση του Θα συναντηθεί στην δημιουργική αναζήτηση του γίγνεσθαι, της καθημερινότητας αλλά και στο όνειρο. Ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει μέσω της τέχνης, μέσω ουσιαστικά της εσωτερικής ανάπτυξης του, τον κόσμο, αλλάζοντας βέβαια σιγά σιγά τους γύρω του και τελικά τον ίδιο του τον εαυτό! Η τέχνη είναι ένα ταξίδι ελευθερίας, αυτογ...