Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ωριμότητα και τα γεράματα. Οι πάντες γερνούν, οι πάντες θα γεράσουν, δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα ωριμάσουν. Τα γεράματα δεν είναι κάτι που το κάνεις εσύ, είναι κάτι που συμβαίνει. Η ωριμότητα είναι ένα εσωτερικό μεγάλωμα. Η ωριμότητα είναι κάτι που φέρνεις στη ζωή σου εσύ ο ίδιος. Βγαίνει από την επίγνωση. Όταν ένας άνθρωπος γερνάει με πλήρη επίγνωση, γίνεται ώριμος. Η ωριμότητα είναι γεράματα συν επίγνωση, η ωριμότητα είναι βιώματα συν επίγνωση. Αν φέρνεις επίγνωση στα βιώματά σου, σε οτιδήποτε κάνεις, σε οτιδήποτε σου συμ...

Από το έργο ενός "μεγιστάνα της διανόησης", όπως του Αριστοτέλη δεν μπορούσε να λείπουν οι διαπιστώσεις γύρω από τα ψυχικά φαινόμενα. Στο βιβλίο αυτό σταχυολογούνται τα αρχαία κείμενα που έχουν σχέση με τα σημερινά ενδιαφέροντα στην ψυχική υγεία, από τις πραγματείες του φιλοσόφου: Περί ψυχής, περί μνήμης, περί ύπνου και περί ενυπνίων. Αυτό έχει οδηγήσει σε ορισμένες ενότητες που συνιστούν κεφάλαια: Σχέσεις Ψυχής-Σώματος, Ψυχικές Λειτουργίες, Αισθητηριακή αντίληψη-αισθήσεις, Σκέψη-νους, νόηση, Μνήμη, Ύπνος-Όνειρα και "Τι εστί Ψυχή;". Γίνεται σχολιασμός των προβληματισμών που...

Πως "το νερό του εγκεφάλου μετατρέπεται σε κρασί της συνείδησης"; Όπως χαρακτηριστικά διατυπώνει ο φιλόσοφος Colin McGinn, το ερώτημα υπαινίσσεται διεργασίες που για ορισμένους φαντάζουν θαυματουργικές. Έναν και πλέον αιώνα πριν, ο βιολόγος και υπέρμαχος της δαρβινικής θεωρίας Thomas Huxley υποστήριζε ότι η ανάδυση της συνείδησης θυμίζει φανταστική ιστορία, όπως αυτή του Αλαντίν με το τζίνι. Πού βρίσκεται, άραγε, σήμερα ο φιλοσοφικός στοχασμός περί συνείδησης; Ποια η σχέση του με τον επιστημονικό στοχασμό και δη τα πορίσματα της σύγχρονης νευροεπιστήμης; Υπάρχουν σαφή κρ...

Τι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες για την ψυχή; Πώς συνελάμβαναν την ύπαρξή της; Ποια ήταν η δημιουργία και η σύστασή της; Τη θεωρούσαν θνητή ή αθάνατη; Ποια ήταν η τύχη της μετά θάνατον; Μεταβαίνει η ψυχή, μετά θάνατον, σε άλλα σώματα, και, αν ναι, σε σώματα ανθρώπων ή σε σώματα ζώων; Το βιβλίο αυτό περιέχει μια εκτενή ανθολόγηση των ιδεών της ελληνικής αρχαιότητας σχετικά με την έννοια της ψυχής, μια έννοια που, μαζί με εκείνη του θεού, κυριάρχησε στην αρχαία φιλοσοφία και είναι από τις λεπτότερες υψηλότερες που συνέλαβε η ανθρώπινη σκέψη. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα που...

Το ανά χείρας βιβλίο "Ψυχή, Λόγος, Πόλις", που κυκλοφορεί ως φόρος τιμής στον Κορνήλιο Καστοριάδη (Κωνσταντινούπολη 1922 - Παρίσι 1997), απαρτίζεται από πρωτότυπα κείμενα και είναι αποτέλεσμα σοβαρού και υπεύθυνου διαλόγου επιστημόνων με το έργο ενός των κορυφαίων Ευρωπαίων διανοητών του 20ου αιώνα. Στο επίκεντρο της φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης του στοχαστή, οικονομολόγου, φιλοσόφου και ψυχαναλυτή, ο οποίος ασχολήθηκε, επίσης, με τα μαθηματικά, τη φυσική, τη βιολογία, βρίσκεται η αντίληψη ότι ίδιον του ανθρώπου δεν είναι η λογική, αλλά η φαντασία, η τερατώδης αυτή κ...

Κατ' αρχήν ανυποψίαστα, οδηγείται ο αναγνώστης -επί της οδού ενός ψυχοσωματικού παραδείγματος- από την αποκλειστική αφοσίωση στα της ψυχής (όνειρα [νυχτερινά και πραγματικά], προσδοκίες, επιδιώξεις, φόβοι και φοβίες, άγχη) στο βασίλειο του σωματικού. Καθ' οδόν γίνεται μάρτυρας της γράμμα προς γράμμα κατάδειξης της μετεγγραφής-μετοίκησης του άλυτου ψυχικού κόμβου στο σώμα.

Για την αριστοτελική εκδοχή της ορθολογικότητας η γνώση δεν αποβλέπει στο κλείσιμο και την ολοκλήρωση, στον απαρτισμό μιας αυθεντικής περιγραφής του κόσμου. Ο Έλληνας φιλόσοφος δεν ενστερνίζεται την νεωτερική πίστη ότι η γλώσσα-γνώση μπορεί να αποτυπώσει με απόλυτη ακρίβεια την κοσμική, κοινωνική και ψυχική πραγματικότητα, και να την ερμηνεύσει στην πληρότητα του βάθους της. Η θεωρητική του πράξη εδράζεται στην πεποίθηση ότι το απροσδιόριστο υπάρχει ακριβώς ως τέτοιο, ότι κάθε ορθολογικός γνωστικός καθορισμός αφήνει ένα μη καθορισμένο και μη ορθολογικό κατάλοιπο, ότι η αναγ...

Ενώ η σχέση της "Διαλεκτικής του διαφωτισμού" με την κριτική της πολιτικής οικονομίας έχει διερευνηθεί εκτενώς στην πλούσια δευτερογενή βιβλιογραφία, αυτό δεν ισχύει, σε καμιά περίπτωση στον ίδιο βαθμό για την αναφορά της σε εκείνη την άλλη σημαντική θεωρητική πηγή της, την φροϋδική ψυχανάλυση. Και εδώ επίσης υπάρχει στο κείμενο μια πληθώρα από ουσιαστικές αναφορές, ρητές και υπόρρητες συνδέσεις και οριοθετήσεις, ως επί το πλείστον χωρίς αυτές να χαρακτηρίζονται σαφώς ως τέτοιες. Εδώ ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο για την εμμενή, ιστορική και συστηματική ερμηνεία. Είναι το επίτευ...

Στην εικονιστική κοινωνία οι απαισιόδοξες φωνές προβλέπουν ένα ζοφερό μέλλον υποδούλωσης του ανθρώπου στους αλγορίθμους, την βιολογική μετάλλαξή του σ' ένα ανεπιθύμητο είδος ακόμη και την ολοκληρωτική εξαφάνισή του. Από την άλλη οι αισιόδοξες φωνές διακηρύσσουν ότι θα προσαρμοστούμε βαθμιαία στην τεχνική εξέλιξη, απολαμβάνοντας τα οφέλη της, ή ότι ανατέλλει μια νέα εποχή για το ανθρώπινο είδος, που υπερβαίνοντας τους βιολογικούς περιορισμούς θα αποικίσει τελικά το σύμπαν εκπληρώνοντας το πεπρωμένο του. Είναι δυνατόν να παραμείνουμε κριτικοί τόσο ως προς το ευαγγέλιο των υπε...

Η οντολογία του κοινωνικού Είναι και εντός του πνεύματος αυτού η κοινωνική οντολογία στον Χέγκελ αποτελούν την ύστατη φιλοσοφική προσπάθεια του Λούκατς να αναμετρηθεί με ολέθριες ιδεολογίες και με τερατώδεις φαντασιακές οντογενέσεις του σύγχρονου φιλοσοφικού μηδενισμού. Κατ' αυτή την αναμέτρηση, το στοχαστικό του βλέμμα δεν το στρέφει μόνο προς τον έξω κόσμο των εν λόγω ιδεολογιών και οντογενέσεων προς τον πολιτικό καιροσκοπισμό ή τον ανεπιστημονικό οικονομισμό και ιστορικισμό, εμφανιζόμενο μάλιστα με μαρξιστικό μανδύα, αλλά και προς τον εσωτερικό κόσμο της συνείδησης, της...

Ο παρών τόμος Α΄ της "Χωροχρονικής θεωρίας", " Η φιλοσοφία του χωροχρόνου" επαναπροσδιορίζει τους σκοπούς, τις μεθόδους και τις προϋποθέσεις της φιλοσοφίας, διευρύνοντας τη μεταφιλοσοφική έρευνα. Η πραγματεία της "χωροχρονικής του θεωρίας" είναι αποτέλεσμα δύο αντιθετικών λειτουργιών: η μία είναι ότι τα πρωτογενή της στοιχεία προέκυψαν απρόβλεπτα κατά τη συστηματική εξέταση και παρακολούθηση της συμπεριφοράς των χορδών, του ήχου τους και των κυματομορφικών τους σημάτων και η άλλη ότι η υστερογενή της πορεία βασίστηκε στη μεθοδευμένη μελέτη αυτών των πρώτων, τυχαίων αλλά...

Δε λέω, όπως νόμισαν κάποιοι ότι ο Θεός είναι ποτέ, αλλά ότι είναι ήδη σε κατάσταση του να είναι. Ό,τι λέω είναι ότι ο Θεός ως έχων πραγματικά τη θεότητα, δεν υπάρχει, αλλά ότι είναι ένα ιδεατό, πως στην πραγματικότητα γίγνεται ως ενεργών. Ο Θεός όμως ως το όλο σύμπαν που κινείται, που τείνει προς τη θεότητα, υπάρχει. Η Θεότητα είναι μία ποιότητα, και ο Θεός ένα ον. Ο πραγματικός Θεός είναι το προλέγειν και καθώς είναι, υπάρχει ως μεγαλύνων τον ιδεατό Θεό. Samuel Alexander

Ο μύθος υπήρξε η πρώτη μορφή "κοσμοθεωρίας". Στο ανιμιστικό σύμπαν των πρωτόγονων λαών, ανθρωπόμορφα όντα καθόριζαν τα φυσικά φαινόμενα και τη μοίρα των ανθρώπων. Υπερβαίνοντας τις ανιμιστικές κοσμογονίες, οι προσωκρατικοί επιχείρησαν να ερμηνεύσουν τα φυσικά φαινόμενα με φυσικά αίτια. Οι φυσιοκρατικές κοσμολογίες τους αποτέλεσαν την ιστορική-διαλεκτική άρνηση των αρχέγονων κοσμογονιών. Μετά από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, είχε έλθει η ώρα της επιστήμης, η οποία, με τη σειρά της, αποτέλεσε τη διαλεκτική άρνηση και υπέρβαση των ορθολογικών κοσμολογιών και γενικότερα της φι...

Πρόκειται για μια συνολική παρουσίαση μιας διαφορετικής προσέγγισης των διαδικασιών αγωγής, που επιχειρεί να διαμορφώσει μια νέα σπουδή και ένα καινούργιο μεθοδολογικό εργαλείο στο πλαίσιο των παιδαγωγικών επιστημών, με τρόπο που βασίζεται στην παιδαγωγική αξιοποίηση του υλικού χώρου.

... Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η διάχυτη ρήξη μεταξύ της αναλυτικής και της ηπειρωτικής φιλοσοφικής παράδοσης κατά τον 20ό αιώνα υπό το πρίσμα ενός εξαιρετικά σημαντικού καθοριστικού συμβάντος. Κατανοώντας τη συνάντηση του Νταβός από τις διαφορετικές προοπτικές καθενός από τους τρεις πρωταγωνιστές μας, μπορούμε, ελπίζω, να αντιληφθούμε και εμείς τα εν λόγω ζητήματα από μια ιδιαίτερα διαφωτιστική προοπτική. Συγκεκριμένα, θα δούμε πώς η σχετικά λιγότερο γνωστή φιλοσοφική θέση που σταδιακά αναπτύχθηκε από τον Κασσίρερ αυτή την περίοδο μπορεί να ιδωθεί ως μια ηρωική απόπειρα...

Πότε και κάτω από ποιες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ο άνθρωπος άρχισε να παράγει την τροφή του; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στον παλαιολιθικό κυνηγό και τροφοσυλλέκτη και στο νεολιθικό γεωργοκτηνοτρόφο; Ό,τι ονομάζεται σήμερα "οικονομία της αγοράς" πόση σχέση έχει, έστω και στην "πρωτόγονη" μορφή του, με την αρχή και την εξέλιξη του παραγωγικού σταδίου; Μπορεί η επιστήμη της αρχαιολογίας να προσφέρει απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα; Μια απόπειρα προσέγγισής τους επιχειρείται σε τούτο το βιβλίο, αφού πρώτα καθορίζονται τα θεωρητικά πλαίσια μέσα στα οποία κινείται...

Οι "Χώρες της θεωρίας" περιλαμβάνουν δεκαεπτά πρωτότυπα κείμενα που, από διαφορετική σκοπιά το καθένα, απαντούν στο ερώτημα "ποια Θεωρία, σήμερα;" Ο τόμος αυτός, αντί να αναπολεί και να αρχειοθετεί τα παλιά επιτεύγματα της Θεωρίας, αποπειράται να πιάσει τον σφυγμό της στον ελληνόφωνο χώρο και τον παρόντα χρόνο. Επιδιώκει έτσι να δώσει συνέχεια στην εργασία της θεωρίας, να την εξιστορήσει και μαζί να γίνει στιγμιότυπό της, να εντοπίσει μερικά από τα τυφλά σημεία της χωρίς να σημάνει λήξη εργασιών και, ενδεχομένως, να υποδείξει νέες κατευθύνσεις αποφεύγοντας τον πειρασμό του...