Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλία Η΄, Θ΄. Ολοκλήρωση της ιστορίας του Απολλώνιου. Η δίκη του. Οι μεταθανάτιες εμφανίσεις του. Απολλωνίου του Τυανέως επιστολαί Κείμενα που εν μέρει συμφωνούν και εν μέρει αντιφάσκουν προς τη βιογραφία που συνέγραψε ο Φιλόστρατος.

Βιβλία Δ΄-Ζ΄. Συνέχεια στην αφήγηση της ζωής του Απολλώνιου. Οι διδασκαλίες του, οι συζητήσεις του, γεγονότα της ζωής του.

Βιβλία Α΄-Γ΄. Η ζωή του Απολλώνιου από τα Τύανα, περίφημου φιλοσόφου, ασκητή, μύστη και μάγου, στον οποίο πολλοί απέδιδαν θεϊκή φύση και τον οποίο πολλοί παγανιστές της εποχής του έφτασαν να προβάλλουν ως ίσο αντίπαλο του Ιησού Χριστού. Ιδιότυπη σύνθεση ιστοριογραφίας, λογοτεχνίας και θρησκευτικής συγγραφής.

Ιστορικό αλλά και ανεκδοτολογικό υλικό για τους σοφιστές που άκμαζαν στα χρόνια του συγγραφέα. Η "αρχαία" και η "δεύτερη" σοφιστική.

Τα σωζόμενα αποσπάσματα ενός από τους πολυγραφότερους συγγραφείς της αρχαιότητας. Οι βασικές διδασκαλίες του (Κύριαι δόξαι) και οι επιστολές που συνοψίζουν τις θεωρίες του στη φυσική και την ηθική. Το 10ο βιβλίο του Διογένη Λαέρτιου.

Η επιστημολογική μεθοδολογία του Αριστοτέλη. Η απόκτηση της γνώσης μέσω της απόδειξης και του ορισμού. Ο αποδεικτικός συλλογισμός.

Η γενική διδασκαλία για τον παραγωγικό συλλογισμό, διατύπωση και απόδειξη των νόμων του και των μορφών που μπορεί να λάβει. Όψεις και ιδιότητες του συλλογισμού και αντίστοιχες συλλογιστικές μέθοδοι.

Περί γενέσεως και φθοράς: Τα πάθη στα οποία υπόκεινται τα σώματα της υποσελήνιας περιοχής, η γένεση και η φθορά, εξηγούνται και διακρίνονται από παρεμφερή φαινόμενα. Τα υλικά συστατικά όλων των δημιουργημένων πραγμάτων είναι τα τέσσερα βασικά στοιχεία. Πώς συνδυάζονται ή μετατρέπονται το ένα στο άλλο. Υλικό, μορφικό και τελικό αίτιο της γένεσης και της φθοράς. Περί κόσμου: Θεολογική κοσμολογία, στη βάση των περιπατητικών αντιλήψεων, αλλά με εμφανείς επιρροές από άλλες σχολές (νεοπυθαγόρειοι, στωικοί). Νόθο σύγγραμμα, πιθανότατα της περιόδου του εκλεκτικισμού.

Μικρές πραγματείες που αποδίδονται στον Αριστοτέλη, αλλά η γνησιότητά τους αμφισβητείται. Περί χρωμάτων (ερμηνεία των αιτιών που προκαλούν την εμφάνιση των χρωμάτων), Εκ του περί ακουστών (εξηγήσεις για την παραγωγή των ήχων), Φυσιογνωμονικά (μελέτη της σύνδεσης των σωματικών χαρακτηριστικών, των κινήσεων και των εκφράσεων του προσώπου με τον χαρακτήρα και τη διάθεση), Περί φυτών Α΄, Β΄, Περί θαυμασίων ακουσμάτων (παράδοξα πράγματα που άκουσε ο συγγραφέας).

Συνέχεια των παραπάνω πραγματειών. Μηχανικά (απλή έκθεση σχετικά με καθημερινά φαινόμενα και επίσης σχετικά με την κατασκευή οργάνων, χρηστικών αντικειμένων κ.λπ.), Περί ατόμων γραμμών (αντίκρουση της άποψης του Ξενοκράτη ότι όλες οι μορφές και τα μεγέθη παράγονται από ατόμους γραμμάς, το ελάχιστο και αδιαίρετο τμήμα της γραμμής), Ανέμων θέσεις και προσηγορίαι (οι άνεμοι και τα σημεία απ’ όπου πνέουν), Περί Ξενοφάνους, περί Ζήνωνος, περί Γοργίου.

[...] Η παρούσα μελέτη προσπαθεί να κάνει μια ανασύνθεση της εξελικτικής πορείας του Rawls από τη θεωρία της δικαιοσύνης στον πολιτικό φιλελευθερισμό, χρησιμοποιώντας κάθε φορά ως βάση εκκινήσεως τις κριτικές ενστάσεις και αντιρρήσεις με τις οποίες βρίσκεται άλλωστε αντιμετώπη και η ίδια η θεωρία σε διάφορα στάδια της εξέλιξής της. Αυτό το κρίναμε αναγκαίο γιατί οι ιδέες του Rawls οξυγονούνται από τον ίδιο τους τον κριτικό περίγυρο. Η μελέτη, παρ' όλο ότι βλέπει με συμπάθεια την εξέλιξη της ρωλσιανής θεωρίας, δεν μπορεί και δεν έχει την φιλοδοξία μιας συνολικής κριτικής (θε...