Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανάμεσα στα πολλά θέματα που εξετάζονται στις σελίδες του βιβλίου και που δεν αφήνουν χωρίς αναφορά όλα εκείνα τα ελευσίνια ζητήματα που μας προβληματίζουν, αναφέρουμε εδώ ενδεικτικά κάποια: Τα νέα στοιχεία στην αποκωδικοποίηση των συμβολισμών που υπάρχουν στα Μυστήρια. Το δώρο της Δήμητρας στους μυημένους. Τα Μικρά Μυστήρια αλλά και το τι συνέβαινε την κάθε ημέρα των Μεγάλων Μυστηρίων. Τι γνωρίζουμε για το τι έλεγαν και τι έκαναν. Πώς κρατήθηκε το μυστικό μέσα στα χρόνια. Τι μπορεί να ση-μαίνει το όνομα του Τριπτόλεμου και γιατί έγιναν οι πόλεμοι του Θησέα. Η περίπτω-ση...

- Μπορούν να συνυπάρξουν ο δαρβινικός υλισμός και οι θρησκευτικές παραδόσεις ; - Ποια θέση απομένει για τον Θεό ; - Πως να κατανοήσουμε τον Δαρβίνο ; - Ποιο είναι το νόημα της ζωής που έχει γίνει τυχαία; - Υπάρχει ελευθερία για τον άνθρωπο σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο ; - Ποια είναι η σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης;

Ο κόσμος των θρησκευτικών ιδεών στην Ελλάδα, και μάλιστα όπως αυτές εκφράζονται μέσω της Ορθοδοξίας δεν έχει δεχτεί ποτέ κάποια ριζική μεταρρύθμιση. Έτσι παρα τις αντιμαχίες και τις διαφωνίες σε θέματα ερμηνείας του θεολογικού λόγου , ουσιαστικά το ευαγγελικό-εκκλησιαστικό μήνυμα εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Τα τελευταία χρόνια όμως το μήνυμα αυτό, δίχως να μεταλλαχθεί στην εσώτερη ουσία του, αναγκάζεται να ενσωματώσει το πνεύμα ενός πολιτισμού, ο οποίος βρίσκεται σε συνεχή μεταβολή. Έτσι η πάλαι ποτέ συνάφεια ανάμεσα σε επιστήμη και θρησκεία, από σχέση σύρραξης μεταβάλλε...

Το παρόν βιβλίο, το οποίο ο συγγραφέας του δεν πρόλαβε να δει τυπωµένο, βασίζεται στις Διαλέξεις Αϊνστάιν που έδωσε τον Δεκέµβριο 2011 στο Πανεπιστήµιο της Βέρνης και µπορεί να θεωρηθεί ένα είδος πνευµατικής διαθήκης. Η θρησκευτική στάση την οποία ο Ντουόρκιν προβάλλει εκφράζεται µέσα από την αποδοχή της αλήθειας δύο βασικών και συναφών αξιολογικών κρίσεων. Σύµφωνα µε αυτές, η ανθρώπινη ζωή έχει αντικειµενικό νόηµα και το σύµπαν εγγενή αξία. Η αναγνώριση της αλήθειας αυτών των δύο κρίσεων συνεπάγεται πως κάθε άνθρωπος οφείλει να προσπαθεί να ζει καλά, όπως υπαγορεύουν οι ηθ...

Όταν ο σύγχρονος άνθρωπος μιλάει για το θάνατο, εννοεί κάτι που βρίσκεται στο τέρμα της ζωής. Όμως αυτό το αυτονόητο συχνά μας δυσκολεύει να αναρωτηθούμε παραπέρα: Κατά πόσο αυτό που υπάρχει πριν από το θάνατο, είναι ζωή; Πόσο ζωή είναι να βιώνεις τον "άλλο" σαν ανταγωνιστή ή σαν απειλή; Πόσο ζωή έχουν τα έργα μας, αν είμαστε όντα με ημερομηνία λήξης; Τι όραμα ζωής φανερώνει το να γεννηθείς σε φάτνη, να βρεθείς σε άξενους τόπους και να καλέσεις σε φιλοξενία αφιλόξενους ανθρώπους; Το βιβλίο αυτό επιμένει πως, αν ανασηκωθούμε στις μύτες των ποδιών μας και κοιτάξουμε πίσω απ'...

Οι Εθνομάρτυρες αποτελούν θεμελιακό στοιχείο της εθνικής ιδιοσυστασίας των νεωτερικών κρατών είτε αυτή υφίσταται ως συνέχεια μιας προ-εθνικής ταυτότητας είτε τυγχάνει αποτέλεσμα σύγχρονης εθνογένεσης. Στην παλαιά βυζαντινή ενδοχώρα, στα σκληρά Βαλκάνια και τη θεήλατο Ανατολή, ο Ελληνισμός συνεχίζει να ολοκληρώνεται μέσα στην Εκκλησία. Παράγει, δηλαδή, μία θεολογία γεγονότων εντός της οποίας ο Ιερομάρτυρας ταυτίζεται με τον Εθνομάρτυρα και βιώνεται η διαλεκτική σχέση μεταξύ αγωνιστή και αγίου. Καθώς η αρχαία Εκκλησία θεμελιώθηκε στο αίμα των Μαρτύρων έτσι και η Εκκλησία της...

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει πέντε δημόσια μαθήματα του καθηγητή Ιωάννη Ζηζιούλα (νυν Μητροπολίτη Περγάμου και Ακαδημαϊκού) στο Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν το 1983, τα οποία κινούνται συστηματικά στην ερμηνευτική διερεύνηση της συνάντησης Ελληνισμού και Χριστιανισμού, ενώ ως Επίμετρο ακολουθούν τρεις άλλες σύντομες μελέτες που ασχολούνται κυρίως με τη σημασία αυτής της συνάντησης για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.

- Θεϊκά άρματα που αιωρούνταν μέσα σε αρχαίους ναούς. - Ναοί που βοούσαν από τις βροντές των θεών. - Θύρες ναών που ανοιγόκλειναν αυτόματα, ανάλογα με τη φωτιά της θυσίας. - Αγάλματα αρχαίων θεών με ματωμένα δάκρυα. - Παραισθησιογόνα σε τελετές, στα ελευσίνια μυστήρια, σε νεκρομαντεία. - Αυτόματες μηχανές πώλησης αγιάσματος κ.λπ. κ.λπ. Οι πιστοί του Δωδεκάθεου πήγαιναν στους ναούς λόγω της ομορφιάς τους, του μεγέθους, του μεγαλείου τους. Οι ιερείς έπρεπε να εξασφαλίζουν ότι οι ναοί ήταν αντάξιοι των θεών. Ήταν οι πύλες προς αυτούς, οι οίκοι τους. Όταν εισερχόταν ο π...

"Εδώ και χρόνια, κατακλυζόμαστε από πληροφορίες και απόψεις για το Ισλάμ. Η τραγική παγκόσμια επικαιρότητα, όπως και οι βαθύτατοι μετασχηματισμοί της γαλλικής κοινωνίας, στρέφουν ασταμάτητα την προσοχή μας προς αυτήν τη θρησκεία στην οποία εφημερίδες, ραδιόφωνο, διαδικτυακοί τόποι και τηλεοπτικές εκπομπές αφιερώνουν χρόνο προσπαθώντας να την αποκωδικοποιήσουν. Κι ωστόσο, το παράδοξο παραμένει: όσο περισσότερο εξηγούμε το Ισλάμ, τόσο λιγότερο το καταλαβαίνουμε". Γιατί, άραγε, μπορούν να ειπωθούν τόσο διαφορετικά και αντικρουόμενα πράγματα για το Ισλάμ; Και τι πρέπει να κά...

Αποφθέγματα και στοχασμοί για την ιατρική και τη θεολογία από τον γιατρό, συγγραφέα, μεταφραστή και μελετητή αρχαίων κειμένων Πάνο Αποστολίδη. Εχθρεύεται ο Θεός τις επιστήμες; Υπάρχουν "επάρατα", "ευλογημένα", "ηθικά", "ανήθικα" νοσήματα; Ποια είναι τα διαγνωστικά λάθη που έκανε ο Ιησούς; "Τα θαύματα των γιατρών τα οικειοποιούνται οι άγιοι και οι άγιες των ναΐσκων των νοσοκομείων και όχι αυτοί που τα έκαναν - επειδή δεν τα θεωρούν θαύματα": Ξεκινώντας από τις διαφορές της Ιατρικής, που είναι επιστήμη με σκοπό την αντιμετώπιση νοσημάτων και της Θεολογίας που είναι "τελ...

Το 2017 συμπληρώθηκαν πέντε αιώνες από τότε που ο Λούθηρος θυροκόλλησε, στις 31 Οκτωβρίου 1517, τις 95 θέσεις στο πανεπιστημιακό παρεκκλήσιο της Βιττεμβέργης, ενέργεια που επέπρωτο να αλλάξει την Ευρώπη και όλο τον χριστιανικό κόσμο. Η 500ή επέτειος του γενεθλίου έτους του προτεσταντισμού υπέδειξε πολύ φυσιολογικά το θέμα του όγδοου συνεδρίου των Συναντήσεων του Άρτου Ζωής. Η νεοελληνική ιστορία διασταυρώθηκε με τον προτεσταντισμό, στο πρόσωπο κυρίως και τη δράση του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, το κίνημα όμως αυτό δεν ρίζωσε στην Ελλάδα. Οι Έ...

Η μελέτη των σχέσεων της επιστήμης με τη θρησκεία έχει γίνει αντικείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος τελευταία. Εν μέρει αυτό οφείλεται στην απροσδόκητη αναβίωση της θρησκευτικής πίστης κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ιδιαίτερα στις φονταμενταλιστικές μορφές της. Έπειτα από μια μακρόχρονη περίοδο κατά την οποία οι περισσότεροι διανοούμενοι έβλεπαν τη σχέση της επιστήμης με τη θρησκεία ως σύγκρουση, που τη συμβόλιζε η δίκη του Γαλιλαίου, τώρα βλέπουμε αυτή την τάση να μεταβάλλεται, ακόμη και να αντιστρέφεται. Γίνεται όλο και περισσότερο λόγος τελευταία για τις σχέσεις μεταξύ...

Η Εκκλησία δεν εξαντλείται στα φυσικά της όρια, παρά μέσα από τον συμβολισμό επιδιώκει να φέρει σε ζωντανή σχέση τον εκκλησιαζόμενο με την ιερή μεταφυσική, με ό,τι δηλαδή αντιδιαστέλει το καθημερινό και το ψευδές. Ποια η σημασία της Αγίας Τράπεζας; Τι δηλώνουν τα άμφια των ιερέων; Τι φανερώνει η Θεία Λειτουργία; Γιατί δίνεται το Αντίδωρο; Τι πραγματικά διδάσκει η προσευχή του "Πάτερ Ημών"; Σ' αυτά και πολλά ακόμη βασικά ερωτήματα απαντά με αυτό το βιβλίο (που για πρώτη φορά αποδίδεται στα νεοελληνικά) ο λόγιος κληρικός του 15ου αιώνα, και αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, Συμ...

Στο παρόν βιβλίο αποτυπώνεται ο διάλογος που διεξήχθη στα πλαίσια του διεπιστημονικού προγράμματος "Ο Κόσμος στην Επιστήμη και την Θρησκεία", με αντικείμενο τον Κόσμο σ’ όλες τις εκφάνσεις του.

Κάθε έθνος το ενώνουν 3 στοιχεία, το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον και το όμαιμον, η όμοια δηλαδή καταγωγή των απαρτιζόντων το έθνος. Ως γνωστόν είμαστε έθνος ανάδελφον και ως εκ τούτου πρέπει ως κόρη οφθαλμού να διατηρήσουμε τα προαναφερθέντα ενωτικά στοιχεία.

Τα δοκίμια αυτά επισκοπούν ένα παγκόσμιο θρησκειολογικό υλικό, επιχειρώντας από τη μία πλευρά να το κατανοήσουν μέσ’ από τη συστηματική πολιτισμική σύγκριση, και από την άλλη να το εντάξουν σε ένα μακροϊστορικό σχήμα που δεν παραγνωρίζει ούτε τις ιδιαιτερότητες των θρησκευτικών φαινομένων ούτε την εξάρτησή τους από το μεγάλο συνεχές τού ανθρώπινου πολιτισμού. Με τρόπο λιγότερο θεωρησιακό απ’ ό,τι στις Μελέτες για το ιερό και σε χαμηλότερο επίπεδο αφαίρεσης, περισσότερο δεσμευμένες δηλαδή στις απτές ιδιαιτερότητες των μορφών που συζητιούνται, οι προσεγγίσεις αυτές υποβάλλουν...

Ο διάλογος συνιστά ταυτόχρονα ένα θεολογικό, ανθρωπολογικό, κοινωνιολογικό, θρησκειολογικό και εκκλησιαστικό εργαλείο. Είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των λογικών όντων αλλά και μεταξύ των θεσμών. Θεμελιώνεται δε και στα τέσσερα στοιχεία της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας του ανθρώπου: λογικό, κοινωνικό, αυτεξούσιο, κυριαρχικό επί της κτίσεως. Ο διάλογος συνιστά τρόπο ενδο-τριαδικής κοινωνίας, κοινωνίας Θεού και ανθρώπων, σχηματισμού της εαυτο-ταυτότητας του ανθρώπου, ενεργοποίησης των διαπροσωπικών σχέσεων, εξισορρόπησης των πάσης φύσεως αντίρροπων συμφερόντων, πρ...