Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α ΜΕΓΑΣ 1893 - 1976 ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

«Στο βιβλίο αυτό εξετάζεται η ζωή και το έργο του καθηγητή και ακαδημαϊκού Γεωργίου Μέγα, που ανήκει στη δεύτερη γενιά Ελλήνων επιστημόνων λαογράφων, οι οποίοι διαδέχθηκαν τον Ν. Γ. Πολίτη και επέκτειναν το έργο του, στερεώνοντας τις λαογραφικές σπουδές που εκείνος είχε ιδρύσει και θεμελιώσει στον τόπο μας. Το μετά χείρας βιβλίο δεν έχει σκοπό να αποτελέσει ένα βιογραφικό σχεδίασμα του Γ. Α. Μέγα, αλλά στοχεύει στο να σκιαγραφήσει πώς θεμελίωσε επιστημονικά τις λαογραφικές σπουδές, βάζοντας τις βάσεις για την ερευνητική και ακαδημαϊκή ανάπτυξη της λαογραφίας στην Ελλάδα. […]
Ο Γ. Α. Μέγας υπήρξε ο αδιαμφισβήτητος πρύτανης των ελληνικών λαογραφικών σπουδών, αμέσως μετά την πολεμική δεκαετία 1940-1950, την οριακή, κρίσιμη και μεταβατική για τη χώρα μας, τίτλο που κράτησε ως και τον αιφνίδιο και αδόκητο θάνατό του σε τροχαίο ατύχημα, στα μέσα της δεκαετίας του '70, και ενώ βρισκόταν, παρά την προχωρημένη ηλικία του, σε πλήρη πνευματική ακμή και επιστημονική παραγωγικότητα. Σταθμοί στην πορεία αυτή υπήρξαν βεβαίως η ανάληψη της διεύθυνσης του Λαογραφικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών, το 1936, η εκλογή του σε καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1947, η ανάληψη της προεδρίας της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, το 1960, και η εκλογή του ως τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, το 1970. Αν υπολογίσουμε χρονικά τους σταθμούς αυτούς, θα δούμε ότι ανά δεκαετία περίπου σημείωνε και νέα επιτυχία στην ολοένα και ανοδικότερη πορεία του, τα βήματα της οποίας ήταν προσεκτικά υπολογισμένα και σχεδιασμένα. Πρόκειται για μια πορεία που μπορεί να του άφηνε την προσωπική -και οπωσδήποτε ανθρώπινη- ικανοποίηση της επιτυχίας, κυρίως όμως ήταν για τον ίδιο τρόπος και δρόμος για να προωθήσει την επιστήμη του, την οποία θεωρούσε κρίσιμης σημασίας για την εθνική αυτογνωσία».