Πρόκειται για ένα κείμενο πεζού λόγου ,που συνδυάζει τη δοκιμιακή γραφή με τη μυθοπλασία -περνώντας διαδοχικά από το ένα είδος στο άλλο-.
Το θέμα του, η σχέση του ενήλικα με την κούκλα, αναπτύσσεται μέσα από μιά σειρά θεωρητικών σκέψεων καθώς και μέσα από μια σειρά μικρών ιστοριών, όπου πρωταγωνιστούν κούκλες.

Απόσπασμα από το βιβλίο:
«Η πρώτη ανάγκη που εμψυχώνει την κούκλα είναι η «συνομιλία». Η ρωγμή της σιωπής, απ' έναν ήχο πού ακυρώνει -προς στιγμήν- τους λογικούς όρους. «Μιά εισροή πνεύματος διακόπτει τον απόλυτο ντετερμινισμό του κόσμου», λένε οι σοφοί του παιχνιδιού και αρχίζει αιφνίδια η κούκλα να έχει ακοή, και διακριτικά να συμμετέχει»