Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΡΑΙΧ

"...Ο Κομμουνιστής πιστεύει ότι, μόνον η επανάστασις του προλεταριάτου θα σώσει τον κόσμο. Η καταστροφή του λευκού πολιτισμού, αποτελεί για αυτόν την ελπίδα για παγκόσμιο ενοποίηση. Επομένως, στο μυαλό του Κομμουνιστή, ο πόλεμος είναι ευπρόσδεκτος. Μετά τον πόλεμο έπεται η διάσπασις και η διάλυσις της Παλαιάς Τάξεως (Ancien Regime). Συνεπώς, η διεθνής κομμουνιστική προπαγάνδα, είναι αφοσιωμένη στην υποκίνηση ταραχών μεταξύ των εθνών και στην προώθηση πολέμου μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Για αυτόν τον λόγο, τα αυτάρκη και κυρίαρχα κράτη, όπως η Γερμανία, ...που θέτουν φυλή και έδαφος υπεράνω όλων, στα μάτια του Κομμουνιστή αποτελούν απειλή ...Εισβολή στην Αγγλία δεν επετεύχθη (ποτέ) εν καιρώ πολέμου. Η εισβολή όμως, έλαβε χώραν, κατά τα τελευταία εκατό χρόνια της ειρήνης. Οι μισές Ευρωπαϊκές συνομωσίες της αριστεράς, τα τελευταία πενήντα χρόνια, εξυφάνθησαν στο Λονδίνο. Αυτοί οι ξένοι εισέβαλαν τόσο στις φτωχογειτονιές, όσο και στις υψηλές δέσεις (της κοινωνίας). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί οι ξένοι, που τώρα φαίνεται να έχουν μερίδιο στην χώρα μας, έχουν μερίδιο και σε πολλές άλλες χώρες. Αλλά, οι περισσότεροι από αυτούς (των οποίων οι ενέργειες είναι δυσδιάκριτες), αποβλέπουν στην δημιουργία επαναστάσεως και ουδόλως ενδιαφέρονται για τον Αγγλικό τρόπο ζωής και την Αγγλική παράδοση." (Gerard Wallop, Viscount Lymington (later, the 9th Earl of Portsmouth, "Famine in England", σελίδες 20-43, The Right Book Club, London, 1938)