Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΤΑΦΟΥ

Η Ντεζιρέ επισκέπτεται συχνά τον τάφο του άντρα της, που είχε το "θράσσος" να πεθάνει πολύ νέος. Βιβλιοθηκάριος και παιδί της πόλης, ζει σ' ένα κάτασπρο μίνιμαλ διαμέρισμα γεμάτο βιβλία. Στο νεκροταφείο, διασταυρώνεται συχνά με τον τύπο του διπλανού τάφου, η εμφάνιση του οποίου την εκνευρίζει όσο και η φανταχτερή επιτύμβια στήλη που επιμένει να ανθοστολίζει. Μετά το θάνατο της μητέρας του, ο Μπένει μένει μόνος στο οικογενειακό κτήμα, με τις είκοσι τέσσερις γαλακτοφόρες αγελάδες του. Τα φέρνει βόλτα όπως όπως, με τη χωριάτικη κοινή λογική του και μια γερή δόση αυτοσαρκασμού. Κάθε φορά που τη συναντάει τον πιάνει απελπισία με τη γειτόνισσά του στο νεκροταφείο, τον τσόχινο σκούφο και το μικρό σημειωματάριό της με τα ποιήματα. Μια μέρα, ωστόσο, ένα χαμόγελο ανθίζει ταυτόχρονα στα χείλη τους, αφήνοντας και τους δυο σαστισμένους. Είναι η αρχή ενός ακόρεστου πάθους. Με εξαιρετικό ρομαντισμό και καυστικό χιούμορ, αυτό το τρυφερό και συνάμα αχαλίνωτο ερωτικό μυθιστόρημα θέτει το πολύ σοβαρό ερώτημα του πολιτισμικού σοκ και κατακτά το ευρωπαικό κοινό.