ΕΝΑ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟ REQUIEM

Το requiem δεν προτείνεται εδώ ως πένθιμη διαπίστωση, αλλά ως η επιβεβαίωση του τέλους της Νεωτερικότητας μέσα από την ιστορική της ολοκλήρωση και τη βιωματική εμπειρία του γήρατός της. Μια σειρά από ερωτήματα, και οι προτεινόμενες απαντήσεις, οριοθετούν τη συγγραφική διαδρομή: Ποιές είναι οι πολιτικές ελίτ σήμερα; ποιός ο προσανατολισμός; Από τί αντικαταστάθηκαν οι νεωτερικοί μύθοι, που με τη σειρά τους είχαν αντικαταστήσει τους θρησκευτικούς του Μεσαίωνα; Πού οδήγησε η "απομάγευση" του κόσμου; Ο σύγχρονος άνθρωπος, κατά πόσον απέβαλε σκοτεινούς δεσμούς θρησκείας, εμμονές φυλετικής ανωτερότητας και κρίσεις εθνικής ματαιοδοξίας; Δικαιώθηκαν οι θετικιστές (ο Saint Simon, ο Comte, ο Mill, ο Condorcet) από την πραγματοποιηθείσα "πρόοδο", ή οι μαρξιστές για την επαγγελθείσα "αταξική κοινωνία"; Είναι η ανθρωπότητα οικουμενική ή, απλώς, παγκοσμιοποιημένη; Πώς εξηγείται η βαρβαρότητα της τρομοκρατίας; ως επιστροφή στον Μεσαίωνα ή ως πραγμάτωση ενός ζοφερού μέλλοντος; Γιατί, τελικώς, δεν εκπολιτίστηκε ο κόσμος; Τί ακολουθεί το τέλος της τέχνης;