Ήμασταν ακόμα παιδιά -η παρέα του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ- και το μυστήριο τούτο της ζωής τ' αντικρίζαμε για πρώτη φορά. Κι εγώ τότε, δεκαεφτά χρόνων, σκαρφάλωσα ένα μεσημέρι στην ταράτσα του σπιτιού μας (γιατί δεν είχε σκάλα και κανείς ως τότε δεν είχε ανέβει) κι απάνω στην καπνοδόχο από λαμαρίνα έγραψα με μολύβι: «Τί είναι ζωή; Υπάρχει Θεός; Όταν θα μεγαλώσω, θα ξανάρθω εδώ να δώσω απάντηση». Μετά από σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια -κοντά στην έξοδο πια- ξανανέβηκα στην ταράτσα (τώρα είχανε βάλει σκάλα) και είδα τη γραφή που μόλις διακρινόταν πια. Η απάντηση που είχα τάξει δε χώραγε βέβαια να γραφτεί από κάτω: αναγκάστηκα να γράψω τούτο δω το βιβλίο.