Δυο νέων που βιώνουν δραματικά την πατρική αυθεντία και την κρατική βία. Διαπομπεύονται, φυλακίζονται και απελευθερώνονται από τη νεραϊδομάνα, γυναίκα και μηχανή, για να οδηγηθούν «σε άλλη γη καισ' άλλα μέρη», στον αστερισμό της Ανδρομέδας. Όλα διαδραματίζονται σε ένα ιστορικό χώρο και πλαίσιο, άλλοτε δοσμένο δραματικά και άλλοτε με διαλυτική ειρωνεία. Η γλώσσα του είναι χαρίεσσα, με προσεγμένη γραφή, ανάλογη με το περιβάλλον: ερωτικό, δραματικό, του δικαστηρίου ή της φυλακής. Με αφήγηση που συνδυάζει τη μαγεία του φανταστικού με τη γνώση της ζωής, την ομορφιά των πραγμάτων, επιχειρεί την υπέρβαση του σύγχρονου και παντοδύναμου απλουστευτικού τρόπου γραφής και πλοκής. Είναι ένα μυθιστόρημα προοπτικής και πραγματικότητας, που συνδυάζει την αναγεννησιακή «ζουγραφιά» και «στόρηση» με την ιστορική πραγματικότητα και την πολιτική επικαιρότητα.
Ένα κείμενο ανθρωπιάς και απελευθέρωσης, πραγματικότητας και οραματισμού, προσπάθεια διεξόδου από τα ανθρώπινα αδιέξοδα, στο χώρο του ετερόκλιτου «εδώ» και «εκεί», με έντεχνη γραφή που αποκλίνει από το τετριμμένο και την εκζήτηση.