Το βιβλίο αυτό εξετάζει την εκπαίδευση της μειονότητας στη Θράκη τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, επιχειρώντας να συμβάλει στην τεκμηριωμένη κατανόηση ενός φορτισμένου ιδεολογικά ζητήματος. Αντικείμενο πολιτικών συγκρούσεων, η εκπαίδευση της μειονότητας καθορίστηκε ιστορικά από τις διακυμάνσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων και αποτέλεσε για χρόνια απαγορευμένο πεδίο για την κοινωνική έρευνα. Μια νέα πραγματικότητα όμως αρχίζει να διαμορφώνεται πρόσφατα, ως συνέπεια της αλλαγής πολιτικής του ελληνικού κράτους απέναντι στη μειονότητα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Τα δεδομένα στα οποία βασίζεται το βιβλίο είναι προϊόν ποσοτικών και ποιοτικών ερευνών και αφορούν τα χαρακτηριστικά της συμμετοχής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τη μαθητική διαρροή και τη σημασία τωνν εκπαιδευτικών επιλογών της μειονότητας. Η μελέτη αυτή καταγράφει μια συνθέτη εικόνα έντονων προβλημάτων αλλά και ραγδαίων μεταβολών, οι οποίες συνοδεύουν τη διεύρυνση της σχολικής φοίτησης των παιδιών της μειονότητας. Οι εκπαιδευτικές αλλαγές αναλύονται και ερμηνεύονται σε συνάρτηση με ευρύτερες διεργασίες αλλαγών που συντελούνται παράλληλα στο πολιτικό, το κοινωνικό και το πολιτισμικό πεδίο.