ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

«Είμαι δεκαεφτά ετών και ίσως κάποια μέρα καταφέρω να γράψω καλά διηγήματα επιστημονικής φαντασίας. Πριν από μια εβδομάδα έχασα την παρθενιά μου. -Με την αγάπη μου, Γιάν Σκρέγια, αλλιώς Ρομπέρτο Μπολάνιο». Δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατο του Ρομπέρτο Μπολάνιο στη Βαρκελώνη, φτάνει στα χέρια μας άλλο ένα ανέκδοτο χειρόγραφό του: ένα νεανικό, συχνά παραληρηματικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης, του 1984. «Το μυθιστόρημά μου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ως το 1986», έγραφε. «Άγιε Φίλιπ Κ. Ντικ, λυπήσου με!» Το "Πνεύμα της επιστημονικής φαντασίας" δίνει την αίσθηση ολοκληρωμένου μυθιστορήματος. Αποτελεί επίσης ένα συναρπαστικό υπόδειγμα της ποιητικής του Μπολάνιο, καθώς και του βαθμού έμπνευσής του από την μπητ λογοτεχνία των Μπάρροουζ και Κέρουακ. Στο βιβλίο οι δυο νεαροί πρωταγωνιστές Γιάν Σκρέγια και Ρέμο Μοράν είναι Χιλιανοί που δραπέτευσαν από τη στρατιωτική δικτατορία στην πατρίδα τους και βρέθηκαν στη συναρπαστική Πόλη του Μεξικού τη δεκαετία του 1970, ένα μέρος που σφύζει από μπαρ, καφέ και συζητήσεις, μια πόλη που μέσα στα χρόνια έχει υποδεχτεί μετανάστες από την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική, ανθρώπους που βρήκαν εκεί καταφύγιο από τους πολέμους, τις διώξεις ή την ανία. Ο Ρέμο είναι ο ανήσυχος, έρχεται σε επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Γράφει βιβλιοκριτικές, παρακολουθεί εργαστήρια ποίησης, συμμετέχει στην πολυτάραχη νυχτερινή ζωή. Ο Γιάν είναι ο ερημίτης, σπάνια βγαίνει από το δώμα που μοιράζονται. Ο βασικός του διάλογος με τον εξωτερικό κόσμο διεξάγεται μέσα από τα γράμματα πού στέλνει σε αγαπημένους του συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, μεταξύ άλλων στον Τζέημς Τίπτρη Τζούνιορ, στην Ούρσουλα Λε Γκεν και στον Φριτς Λάιμπερ (οι οποίοι εμφανίζονται σποραδικά στις σελίδες του βιβλίου).