Ως μέρος της ευρωπαϊκής, η ελληνική κρίση επέτεινε τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια και αποσάθρωσε το ήδη ελλειμματικό δίκτυο κοινωνικής προστασίας. Κλονίστηκε, έτσι, η κοινωνική συναίνεση καθώς υπονομεύθηκε το μεταπολιτευτικό οικονομικοκοινωνικό μοντέλο και μεγάλο μέρος των συστημάτων αναφοράς.
Η κρίση ξέσπασε:
α) σε μια οικονομία την οποία προ πολλού χαρακτηρίζει ο πλουτισμός χωρίς ανάπτυξη, σε μια κατά βάση κρατικοδίαιτη οικονομική ελίτ και ένα κράτος - εργοδότη εξαρτημένο από εξωτερικό δανεισμό,
β) σε μια δημόσια διοίκηση αναποτελεσματική,
γ) σε ένα κοινό που είχε προ πολλού εκδηλώσει συμπτώματα πολιτικής δυσανεξίας,
δ) σε μια κοινωνία κατακερματισμένη σε επιμέρους συμφέροντα και δίκτυα προνομίων.
Συνεπώς, δύσκολα το πολιτικό σύστημα θα βρει νέα ισορροπία στη βάση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.

Στο "Πολιτικό πορτραίτο της Ελλάδας" αναλύονται πολλές από τις αιτίες αλλά προπάντων οι συνέπειες της κρίσης στο πολιτικό πεδίο, η δυναμική του οποίου έχει αλλάξει άρδην με την κατάρρευση του δικομματισμού, τις νέες εκλογικές προτιμήσεις και τη διοικητική απορρύθμιση.