MAID MOM MADE MERMAID

Οι εικόνες του έργου είναι σαν παλιές φωτογραφίες, μια σέπια άχρονη που ανακαλεί το αρχέγονο δίδυμο μάνα-γιος. Ο μονόλογος της μάνας ανοίγει, ο μονόλογος του γιου κλείνει. Στη μέση οι φωτογραφίες, ο χρόνος που παγώνει, τα στιγμιότυπα μιας αέναης ενήλικης παιδικότητας, ο γιος παιδί, ο γιος μεγάλος, η μάνα πάντα εκεί, καρφωμένη σε μια ηλικία που επιτρέπει το πηγαινέλα στον χρόνο. Παιδικά τραγούδια, νανουρίσματα, ξεματιάσματα, ένας κόσμος γνώριμων ήχων. Κι ένας κόσμος που ανοίγεται στην παντοδυναμία της γλώσσας. Η γλώσσα τραγουδάει, θυμάται, αγγίζει, βρίζει, καθαιρεί, γεύεται, προσεύχεται, ξορκίζει, φιλάει, φτύνει. Ο λόγος της κοφτός. Κάποτε τελεστικός, ίδια πράξη. Κι η γλώσσα συλλαβίζει και διδάσκει τη λέξη-μήτρα των πάντων: Μαμά. Η ίδια η γλώσσα η πιο μεγάλη μάνα. Κυριαρχούν τα σώματα, τα χέρια, τα πόδια, η μάνα-αιδοίο, οι γλώσσες, τα χείλη. Ένα βαθιά σωματοποιημένο κείμενο. Τα σώματα περιστρέφονται, πονάνε, γεννάνε, σμίγουν και χωρίζουν, βγάζουν νύχια και δόντια, ματώνουν, τρώνε κι αδειάζουν, το ένα σώμα τρέφει το άλλο, το αρρωσταίνει και το γιατρεύει, το πονάει και το καταπραΰνει. Μια σχέση σαρκοβόρα και μια εν εξελίξει μεταμόρφωση. Μια ολομεταβολή, τα τέσσερα στάδια ζωής του εντόμου, από το εμβρυϊκό αυγό στην προνύμφη, από τη χρυσαλλίδα στην πεταλούδα. Αλλά και μεταμόρφωση προς το άφυλο ψάρι. "Χωρίς γεννητικά όργανα, χωρίς παντελόνι, χωρίς φούστα". Με αυτή τη μεταμόρφωση καταλαγιάζει το λαχάνιασμα, το ασθματικό κείμενο αφήνει μια τελευταία βαθιά ανάσα πριν το σώμα αφεθεί στη δύναμη του νερού.