Γενάρης του ''30, σε ένα αφιλόξενο σκοτάδι, με μια μελωδία τσιγγάνικου βιολιού να ηρεμεί τους φόβους του πατέρα μου και δυο γυναίκες να στοχάζονται αν θα ''χα το χάρισμα που έλεγε ο θρύλος. Η Ζαφείρα ψάχνει τον εαυτό της μέσα στις ρίζες της φυλής της και στα οράματα που βλέπει για τα ξένα πεπρωμένα. Η αγάπη όμως την παρασύρει αλλού και της ανοίγει ένα δρόμο που δεν είχε ονειρευτεί ποτέ. Στους κύκλους του καιρού, αντίπαλος και σύντροφος συνάμα ο παπα-Ισίδωρος. Μα εκείνη τι ήθελε στ'' αλήθεια; Το γύρεψε μια ολόκληρη ζωή μέσα στην αριθμητική των φεγγαριών. Σωστό ή λάθος, διάλεξε να γίνει η ματζίκα της αγάπης.