ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΣΤΗ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ

Όσο ριζική κι αν έμελλε να είναι, στην ύστατη φάση του στοχασμού του, "η κριτική της προοπτικής" που είχε υιοθετήσει στη Phenomenologie de la perception, ακόμη κι αν έμελλε ν' ανακαλύψει το δέλεαρ στο οποίο μένουν προσηλωμένες οι «φιλοσοφίες της συνείδησης», ο Μερλώ-Ποντύ δεν έπαψε να μένει πιστός σε μια ιδέα της αντίληψης ως φανέρωσης κι εξερεύνησης ενός κόσμου νοηματικού μείγματος κι ενός νοήματος ενσαρκωμένου. Η Φαινομενολογία της αντίληψης είναι η έκθεση αυτής ακριβώς της εμπειρίας. Η μέθοδος: η φαινομενολογία του Χούσσερλ σαν επιστροφή στα «ίδια τα φαινόμενα, στα πράγματα». Το κεντρικό θέμα: η εμπειρία του αντιληπτού κόσμου όπου γεννιέται μια σχέση ειδικού τύπου ανάμεσα στο πνεύμα και στην αλήθεια. Ο Μερλώ-Ποντύ πιστεύει στη φιλοσοφία, αποδέχεται την παράδοσή της, έκανε το εγκώμιό της: εκείνο που αρνείται ήδη σ' αυτό το βιβλίο, είναι η «σκέψη της επισκόπησης» που λησμονεί το σωματικό μας ρίζωμα, τη διφορούμενη σχέση υποδούλωσης κι ελευθερίας που μας δένει αναπόσπαστα με το είναι και που μας κάνει ικανούς ν' αναδεχθούμε τη μοίρα μας. [...]