Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέττα στην πιστή και ποιητική μετάφραση που γοήτευσε και διαλέγουν σημαντικοί Έλληνες σκηνοθέτες.

Γιατί, πάνω από τέσσερις αιώνες ο «απόλυτος έρωτας» του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας δεν σταματά να γοητεύει, να εμπνέει θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, όπερες, μπαλέτα, τραγούδια, να οδηγεί πλήθος επισκέπτες στο «σπίτι των εραστών της Βερόνα»; Κάτι βαθύτερο πρέπει να κρύβεται μέσα σε αυτή την ιστορία που όλοι βλέπουν και ξαναβλέπουν, ενώ γνωρίζουν το τραγικό της τέλος.

«Ο  Σαίξπηρ», γράφει στην εισαγωγή του ο ποιητής Διονύσης Καψάλης, «μεταφράζει αυτόματα τα περιστατικά του βίου μας στη δική του κατορθωμένη γλώσσα, ώστε να μπορούμε να τα νιώσουμε καλύτερα. Είναι η πιο σύνθετη, η πιο υποψιασμένη και η πιο αποτελεσματική γλώσσα την οποία διαθέτει ο σύγχρονος άνθρωπος για να μπορεί να συνομιλεί με τον ανεξιχνίαστο εαυτό του».