ΣΥΓΚΡΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Ο συγκριτισμός θεωρείται, από τη γέννησή του, ιστορική και ιστορικιστική επιστήμη, με θετικιστικό προσανατολισμό· ιστορία των διεθνών λογοτεχνικών σχέσεων (επιρροές, διάδοση λογοτεχνικών θεμάτων, τύπων κ.λπ.), κοσμοπολίτικος κλάδος της παραδοσιακής ιστορίας της λογοτεχνίας. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη χρησιμότητα τέτοιου είδους ερευνών. Θα πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι αυτός ο ορισμός δεν μπορεί να κριθεί ικανοποιητικός. Ο Adrian Marino επιχειρηματολογεί για μια πλήρη ανανέωση του συγκριτισμού, συγχρονισμένη με τις νέες επιστημονικές απαιτήσεις. Πιστεύει ότι είναι όντως εφικτό να προσφέρουμε στη Συγκριτική Φιλολογία ένα ιδιαίτερο αντικείμενο, προσδιορισμένο με ακρίβεια, και μια κατάλληλη, δική της μέθοδο, που να μην επαναλαμβάνει απλά και μόνο αυτές που κυκλοφορούν. Υπό δύο προϋποθέσεις: 1. Την αποσύνδεση του συγκριτισμού από την αποκλειστικά ιστορικιστική του κατεύθυνση, τη γόνιμη στροφή του προς τη γενίκευση, τη μοντελοποίηση και τη θεωρία της λογοτεχνίας. 2. Την επεξεργασία μιας εντελώς νέας μεθόδου, αυστηρά συγκριτολογικής έμπνευσης και προσανατολισμού, που θα ανταποκρίνεται σε αυτόν τον θεωρητικό σκοπό.