JETTATURA

Πήγε μπροστά σ’ έναν καθρέφτη και κοίταζε μέσα με μία τρομαχτική επιμονή: αυτή η δυσανάλογη τελειότης που συνδύαζε ομορφιές που δε βρίσκονται συνήθως μαζί, τον έκανε να μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά με τον εκπεσόντα Άγγελο, έτσι καθώς έλαμπε σατανικά μέσα στο μαύρο φόντο του καθρέφτη. [...] Ο Πώλ ένοιωθε φόβο για τον ίδιο τον εαυτό του: Του φαινόταν πως οι κόγχες των ματιών του τού έριχναν ανάμεσα από τον καθρέφτη φαρμακερά δόρατα. Φαντασθείτε τή Μέδουσα να βλέπει την τρομερή μα και χαριτωμένη κεφαλή της μες στην άγρια αναλαμπή μίας ατσάλινης ασπίδας. Νάπολη, 19ος αιώνας. Πλοία πηγαινοέρχονται συνεχώς στο λιμάνι μεταφέροντας επισκέπτες, κυρίως Άγγλους. Έρχονται για να ωφεληθούν από το μεσογειακό κλίμα της Νότιας Ιταλίας, τον ήλιο και τη θάλασσα και να περιηγηθούν στα μνημεία τού ένδοξου ρωμαϊκού πολιτισμού, ν’ αρπάξουν κάτι από την αίγλη του για να τους συντροφεύει στα ομιχλώδη τοπία τής πατρίδας τους. Ανάμεσά τους κι ένας νεαρός Γάλλος, λίγο διαφορετικός απ’ τους υπόλοιπους, όχι απαραίτητα απωθητικός, αλλά περίεργος· κυρίως η ματιά του. Έρχεται για να συναντήσει την αγαπημένη του, μία νεαρή Αγγλίδα εξαιρετικής ομορφιάς, αιθέριας. Ο ερχομός του όμως συνοδεύεται από παράξενα γεγονότα, δυσοίωνα και ενίοτε τρομακτικά. Η εξήγηση για κάποιους βρίσκεται στη σφαίρα τής λογικής, για άλλους όμως στο υπερφυσικό.