Μια νύχτα, στον ύπνο μου, κατέβηκε –πάλι– από τα σύννεφα ο ασημένιος γάτος και κούρνιασε –πάλι– στην αγκαλιά μου. Με κοίταξε με τα μαγικά πράσινα μάτια και μου νιαούρισε. «Γράψε», μου έλεγε το νιαουρητό του, «ένα τραγούδι για την αγάπη». Κι εγώ που πάντοτε τον άκουγα, έγραψα ένα τραγούδι γι’ αυτόν.

Η ιστορία μιας μεγάλης και ατελείωτης γατο-αγάπης κάτω απ’ τον Ήλιο και τη Σελήνη, στο κρύο του χειμώνα και στη ζέστη του καλοκαιριού, όπως την έγραψε και τη ζωγράφισε η καλλιτεχνική ομάδα των φευ-γάτων.