Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΕΙΑΣ

Εκκινώντας από τη δική του εμπειρία της ξενιτειάς, ο Δημήτρης Μαρκής προσπαθεί αφενός να μεταφράσει τα βιώματά του σε ποιητικές εικόνες και φιλοσοφικές έννοιες και αφετέρου να αποκρυπτογραφήσει τις κοινωνικοπολιτικές διαμεσολαβήσεις που φανερώνονται μέσα απ’ αυτά τα βιώματα.Η ξενιτειά εμφανίζεται να υπερέχει των ιδεολογικών παρωπίδων και των πολιτικών ιδεοληψιών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται και η μετανεωτερική εκδοχή της σε σχέση με την παλαιοευρωπαϊκή. Η ξενιτειά έχει χάσει σήμερα την παλιά τραγικοδραματική χροιά της. Σε αυτή την αλλαγή, από το τραγικό στο εύθυμο, εστιάζεται το ενδιαφέρον του συγγραφέα. Το βιβλίο ως τέτοιο πρέπει να διαβαστεί: για τη ζωή που αιωρείται μεταξύ δύο πατρίδων. Η αποδόμηση του Νόστου, η διαγραφή της Ιθάκης, η απώθηση της νοσταλγίας ως ορμή προς το άπειρον, η αποδέσμευση από την πατρίδα, όλα αυτά σηματοδοτούν μια ελαφρότητα του είναι.