ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΟΥ

Από τη στιγμή της διάγνωσης «ο καρκίνος είναι η μοναδική ασθένεια χωρίς μύθο», όπως τον περιέγραψε χαρακτηριστικά η Σούζαν Σόνταγκ. Και έχουμε δυο επιλογές: την άκρατη μοιρολατρία και, κατά συνέπεια, την καταστροφική ψυχολογία ή, από την άλλη, την αποδοχή της ανακοί­νωσης ως μια στιγμή «φώτισης» που θα ξεκαθαρίσει το «ταξίδι». Η στιγμή της απεχθούς ανακοίνωσης αποτελεί ταυτόχρονα τη μα­γική στιγμή της συνειδητοποίησης γεγονότων, καταστάσεων και ιδεών που ως τότε θεωρούνταν δεδομένα: η αγάπη, η θρησκεία, η πίστη, η προσωπική ολοκλήρωση. Αυτόματα πυροδοτείται η έναρξη ενός απολο­γισμού, ενός ζυγιάσματος της ζωής. Θα μετανιώσεις για όσα δεν έκανες, αντί να σκεφτείς ότι είσαι ακόμα ζωντανός. Θα πονέσεις για όλα όσα δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις, αντί να εστιάσεις σε όλα αυτά που σε έκαναν καλύτερο. Θα απογοητευτείς για λάθος σκέψεις κι ευκαιρίες, αντί να κρίνεις όσα έκανες καλά και να χαμογελάσεις για όσα έζησες.