ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Σε μια εποχή που εν όψει γεγονότων όπως: η οικονομική κρίση, η μεταναστευτική/ προσφυγική κρίση, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην ευρωπαϊκή επικράτεια, οι ρατσιστικές εκφράσεις και τα κρούσματα φυλετικής βίας βρίσκονται –σύμφωνα με εκθέσεις αρμόδιων οικουμενικών και ευρωπαϊκών οργάνων- σε καμπή, το ερώτημα σχετικά με τις ευρωπαϊκές πολιτικές αντιμετώπισής τους είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Στόχος του ανά χείρας πονήματος είναι να καταγράψει ακριβώς τα δικαιοθεσμικά και πολιτικά εργαλεία αντιμετώπισης του ρατσισμού και των συναφών (φυλετικών) διακρίσεων στην Ευρώπη διαχρονικά, παράλληλα με την ανάδειξη των τρεχουσών εξελίξεων. Εστιάζεται δηλαδή, στις πολιτικές που αναπτύχθηκαν πρώτα από το Συμβούλιο της Ευρώπης (από το 1949) και κατόπιν από την Ευρωπαϊκή Ένωση (από το 1992) για την αντιμετώπιση του ζητήματος του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις εκφάνσεις του. Ως παράδειγμα που συνδέει τη θεωρία με την πρακτική, εξετάζεται η εφαρμογή ή και επιρροή των εν λόγω εργαλείων στη διαμόρφωση σχετικών (εθνικών) πολιτικών στην περίπτωση της Ελλάδας.