Η επικοινωνία είναι μία από τις πιο σημαντικές λειτουργίες της διπλωματίας και καλύπτει όλες τις παραδοσιακές πτυχές της (εκπροσώπηση, διαπραγμάτευση, ενημέρωση και προστασία). Με την έννοια αυτή η επικοινωνία είναι ένα σύστημα, δηλαδή σύνολο μεθόδων και ενεργειών, που αποβλέπει όχι στην άσκηση βίας, αλλά στην ήρεμη και συγχρόνως αποτελεσματική επαφή μεταξύ των παραγόντων της διεθνούς ζωής. Σχεδόν πάντοτε αποτελεί τμήμα της ίδιας της εξωτερικής πολτικής: θυμίζω ότι στα βυζαντινά χρόνια ο "λογοθέτης" ήταν συγχρόνως υπουργός των εξωτερικών και προϊστάμενος της εθιμοτυπίας, την οποία ρύθμιζε ανάλογα με τη στάση του κράτους του απέναντι στους ξένους ηγεμόνες. Εξ άλλου, η εθιμοτυπία συνδέεται και προς τη θρησκευτική τελετουργία, εξελίχθηκε δε επί αρκετό διάστημα μετά τον 17ο αιώνα σε συνάρτηση προς τα εκκλησιαστικά δρώμενα στη Δύση. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)