Ο καθαρισμός των ελληνικών θαλασσών από τα εκατοντάδες ναυάγια που προκλήθηκαν κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελεί έναν άθλο των ανθρώπων που εργάστηκαν σε αυτό το έργο με πενιχρά πολλές φορές μέσα και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Το επίτευγμά τους γίνεται ακόμη πιο αξιοθαύμαστο αν συνυπολογίσουμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν άνθρωποι χωρίς σπουδές στη ναυπηγική και χωρίς πρότερες τεχνολογικές γνώσεις. Αυτό που τους ώθησε να εργαστούν στις ανελκύσεις ναυαγίων ήταν αποκλειστικά ο βιοπορισμός καθώς στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ελλάδα επικρατούσε τότε πλήρης ένδεια. Στο παρόν βιβλίο θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε το πως εξελίχτηκε ο τομέας των ανελκύσεων και διαλύσεων ναυαγίων στην Ελλάδα και ιδιαίτερα να περιγράψουμε την περίοδο 1945-1960 οπότε και ο κλάδος αυτός γνώρισε την ακμή του. Πιο συγκεκριμένα θα αναφερθούμε σε πλοία τα οποία είχαν πλήρως ή μερικώς βυθιστεί και όχι σε απλές προσαράξεις όπου η ανέλκυση του σκάφους ήταν μια πιο απλή και λιγότερο κοπιώδης προσπάθεια.