ΑΛΛΑΓΗ ΦΡΟΥΡΑΣ

«Πρώτα ακούστηκαν φωνές, θραύσματα γυαλιών, ξύλα που έσπαγαν, χτυπήματα σε πόρτες. Στη συνέχεια πνιχτές κραυγές. Ο πυροβολισμός ήταν εκκωφαντικός. Ο αντίλαλος έφτασε μέχρι το τρίτο υπόγειο. Μετά ησυχία. Στον όροφο της πρυτανείας ο φύλακας βρήκε την πόρτα του αντιπρύτανη σπασμένη, το γραφείο άνω κάτω και τον ίδιο γερμένο στο τραπέζι με μια σφαίρα στο κεφάλι. Ήταν ήδη νεκρός. Δημήτρης Ιακώβου, καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ετών εξήντα εφτά. Η ώρα ήταν οχτώ και τριάντα». Μια παρέα φίλων ιδρύει την Κοινωνία των Μεταφραστών. Το 1968 ζουν στο Παρίσι. Το 1985 περιπλανιούνται στην Πατησίων. Το 2018 βρίσκονται στο Au Revoir, Σεν Μισέλ και Πατησίων γωνία. Επιμένουν ότι ανήκουν στα απόνερα της γενιάς των μεγάλων αφηγήσεων, πως θέλουν να γίνουν η φωνή όσων δεν χώρεσαν σε αυτές· η μνήμη των ξεχασμένων πραγμάτων. Η Κοινωνία των Μεταφραστών θα γίνει ο τόπος συνάντησης των διαφορετικών επιλογών, που θα χλευάζει κάθε κανονικότητα. Θα αποτελέσει μια προσδοκία. Ο Δημήτρης Ιακώβου, μέλος της Κοινωνίας, αντιλαμβάνεται τη ζωή ως την τέχνη των πολλών δυνατοτήτων. Αυτό διδάσκει. Ονειρεύεται τη διδασκαλία ως μια συνάντηση ελεύθερων ανθρώπων, απέναντι σε έναν κόσμο που αρνείται να αλλάζει. Πιστεύει πως το πανεπιστήμιο είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στους νέους ανθρωποφύλακες που θέλουν να δημιουργήσουν τον άνθρωπο με την ευφυΐα της μέδουσας. Να κρατήσει με αυταπάρνηση μια θέση άμυνας. Ωστόσο όλοι οι άνθρωποι έχουν ιστορία. Ιστορία που τους αρέσει να λένε, ιστορία που αποσιωπούν, ιστορία που δεν έπραξαν.