ΚΡΗΤΗ ΑΙΩΝΕΣ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ

Διαφορετικό ασφαλώς για καθέναν το ταξίδι. Βρίσκει κανείς συνήθως ό,τι ψάχνει. Κι ο Γιάννης Σκουλάς έψαχνε το ύφος μιας μέρας ενός Μινωίτη κεραμέα. ενός Αχαιού οπλίτη. ενός Ρωμαίου γαιοκτήμονα στο νησί. Ήθελε να διασχίσει μαζί τους το κατώφλι. να σταθεί πλάι τους την ώρα που δουλεύουν. που προσεύχονται. που αποχαιρετούν για πάντα έναν αγαπημένο. να νιώσει. όπως αυτοί. τη μελαγχολία ενός μοναχικού απογεύματος στο Λιβυκό. Στιγμές και ίχνη της καθημερινότητας αναζητούσε κι έμεινε γι αυτό μακριά απ τα πολυσύχναστα ανακτορικά κέντρα. προτιμώντας απ όλα το πιο μακρινό. αυτό της Ζάκρου…