"Είμαι ποτάμι, είμαι ένα ψάρι.
Μια λέξη είμαι σ' αλφαβητάρι.
Παιδάκι είμαι, είμαι χορτάρι.
Είμαι ό,τι εσύ και όλοι οι άλλοι".
Η Πολυξένη, με τη βοήθεια των φανταστικών της φίλων, κατορθώνει να εκφραστεί και να ξεπεράσει όλα όσα την κάνουν να αισθάνεται αδύναμη, μόνη και πολύ πολύ ξένη.