Τραύματα πόλεμοι η ζωή επέλασε θριαμβεύουσα

κουρέλια ερείπια αγαπημένα το σώμα τα φορεί

δεν σκέφτεται τι χάθηκε και πώς – τρυφερά αγκαλιάζει ό,τι έμεινε

Υπομονετικά ο επαίτης δείχνει τις πληγές του

Αν το Σωσίβιο δοκίμαζε να μνημειώσει τη στιγμή, σμιλεύοντάς τη όσο γίνεται  εντατικότερα, και ο Ακάλυπτος έπειτα ανοιγόταν στη ροή και την έκταση, η Πολωνία μάς φέρνει μπροστά –και μας βάζει μέσα– στην ξένη Ιστορία και τις ιστορίες των άλλων, δείχνοντας πόσο πιο κοντά μας απ’ όσο φανταζόμαστε είναι και αυτή και εκείνες. 

Τριάντα δύο ποιήματα που ξεκινούν από τη νεολιθική Σουηδία, κάνουν έξι σταθμούς στην Πολωνία, από την Αναγέννηση ώς τον 20ό αιώνα, και, έχοντας φτάσει στην Ελλάδα τού σήμερα, ξαναγυρίζουν στην Ευρώπη των δεκαετιών του 1980 και του 1990, όταν αυτή φάνταζε –παραδόξως– γεμάτη υποσχέσεις. 

Η Πολωνία είναι μια χώρα – αλλά και άλλες χώρες. Μια Ιστορία – αλλά και πολλές, σχεδόν καθημερινές, ιστορίες μας.

... σε κάθε συνοικία

έως βαθειά μεσάνυχτα

οι άντρες γυρίζουν 

μέσα έξω τα κοστούμια τους

να λάμψουν τα φθαρμένα