ΑΒΛΕΜΟΝΑΣ

Ξανά στις κυλιόμενες, στο Μετρό, όλοι στη σειρά μας για διασκέδαση. Έπιασα τον Δρ. Φάουστους. Η μέρα πολύ ζεστή, παντού ακούγονται τζιτζίκια. Η ανάγκη ενός έργου να ξαναγεννήσει την εποχή της νοσταλγίας, κάνοντας φανερούς τους συγκινησιακούς σκοπούς του, είναι ένα σοβαρό μείον στο τέλος. Αρχίζει η δουλειά να παίρνει ένα νόημα για μένα. Μου δίνει τις περιστάσεις να αποδειχτώ εμβριθέστερος στη στάση μου με τον κόσμο. Και μαθαίνω να δουλεύω σοβαρά, χωρίς να θεωρώ το συμφέρον εκείνων που με πληρώνουν εκμετάλλευσή μου.