ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Η έμπνευση με μια ξαφνική κίνηση Μου ξεκούμπωσε το πουκάμισο Κι άρχισε τις εντριβές με τσίπουρο Μέχρι που μέθυσε το δεξί μου χέρι Κι άρχισε να γράφει ποιήματα Πάνω σ' ένα κιτρινισμένο χαρτί Μετά με κέρασε μεζέ στα όρθια Και ξαναμπήκε πάλι μέσα στο χώμα Ενώ έξω έπεφτε μια σκληρή βροχή Στέγνωσαν τα τρύπια παντελόνια Στην απλώστρα και οι νεκρές ώρες Φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα. Δυναμώνει η βροχή από κέρματα Κανείς δε σκύβει να τα μαζέψει Πιάνω τυχαία το πιο σκουριασμένο Μ' αυτό αγοράζω όλο τον ουρανό Από αύριο μόνιμος κάτοικος του ύψους Με κιάλια θα παρατηρώ τους πλανήτες Την πτώση του φεγγαριού στο πηγάδι Κι όταν θα έχω ξεμεθύσει το πρωί Θα κουμπώνω ξανά το πουκάμισο Και θα κρεμάω τα ποιήματα στο φως.