Στη μελέτη “Χωροταξική οργάνωση και διαχείριση χρόνου των δικών στα διοικητικά δικαστήρια” επιχειρείται η διατύπωση πρότασης αναδιοργάνωσης της διοικητικής δικαιοσύνης, αλλά και του δικαστικού συστήματος ευρύτερα, με βάση τα σύγχρονα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα, με σκοπό τη δημιουργία αποτελεσματικού συστήματος επίλυσης των διαφορών που να διασφαλίζει την ουσιαστική απόλαυση του ατομικού δικαιώματος δικαστικής προστασίας και να επιτρέπει την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας και του κράτους. Πυλώνες της νέας οργάνωσης της διοικητικής δικαιοσύνης είναι αφενός η αναδιάταξη της δικαστικής χωροταξίας και αφετέρου η εισαγωγή νέων μεθόδων διαχείρισης της δικαστικής ύλης, τόσο από τις διοικήσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων όσο και από τους διοικητικούς δικαστές σε ατομικό επίπεδο.

Το πρώτο κεφάλαιο του έργου αφιερώνεται στις βασικές πτυχές του υφιστάμενου καθεστώτος οργάνωσης και λειτουργίας της διοικητικής δικαιοσύνης και του καθεστώτος των λειτουργών της, όπως αυτές καταστρώνονται από τον συνταγματικό και τον κοινό νομοθέτη. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στο ρόλο του Συμβουλίου της Επικρατείας και των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, στο πλαίσιο της διοικητικής δικαιοσύνης, και στη σχέση μεταξύ τους ιδίως, στο πεδίο της κατανομής των αρμοδιοτήτων. 

Το δεύτερο κεφάλαιο της μελέτης αφορά στις ευρωπαϊκές δημόσιες πολιτικές για τη δικαστική χωροταξία και τη διαχείριση του δικαστικού χρόνου, με τις οποίες θεραπεύεται η αρχή της αποτελεσματικότητας. Εν πρώτοις, παρατίθενται οι κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Αποτελεσματικότητα της Δικαιοσύνης (CEPEJ), για τον εκσυγχρονισμό των δικαστικών χαρτών στα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι οποίες αποτυπώνουν τις πλέον σύγχρονες τάσεις της επιστήμης των οργανώσεων στην περιοχή της δικαιοσύνης. Ακολουθεί η συγκριτική ανάλυση με παραδείγματα ευρωπαϊκών κρατών που προχώρησαν σε αναδιάταξη της δικαστικής χωροταξίας, τηρώντας αρχές και κανόνες που ανταποκρίνονται στα σύγχρονα πρότυπα. Γίνεται ειδικότερα επισκόπηση όλης της θεωρητικής συζήτησης και των εφαρμοσμένων πολιτικών που εξελίσσονται την παρούσα στιγμή στην Ευρώπη σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα των δικαστικών συστημάτων.

Στο τρίτο κεφάλαιο της μελέτης παρουσιάζονται: α) η ιστορική εξέλιξη του νομοθετικού πλαισίου για την οργάνωση των Διοικητικών Δικαστηρίων, β) οι ρυθμίσεις του Οργανισμού των Δικαστηρίων για τη σύσταση και κατάργηση δικαστηρίων, γ) το νομοθετικό πλαίσιο των κανονισμών λειτουργίας και του ορισμού διοίκησης των Διοικητικών Δικαστηρίων, δ) η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την ίδρυση, κατάργηση, συγχώνευση δικαστηρίων και τον ορισμό μεταβατικής έδρας, ε) οι αρχές που έχει διαπλάσσει η διοικητική Ολομέλεια του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου κατά την επεξεργασία των Κανονισμών λειτουργίας των Διοικητικών Δικαστηρίων.

Στο τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο της μελέτης επιχειρείται από το συγγραφέα μία αξιολόγηση της στάσης του πολιτικού συστήματος διαχρονικά όσον αφορά στο κρίσιμο ζήτημα του σχεδιασμού και της προώθησης δημόσιων πολιτικών. Στη συνέχεια διατυπώνεται πρόταση για ένα νέο δικαστικό χάρτη των διοικητικών δικαστηρίων που επιβάλλεται να προχωρήσει σε συνδυασμό αφενός με δημόσιες πολιτικές, οι οποίες διασφαλίζουν τις κατάλληλες τεχνολογικές και κτιριακές υποδομές, και αφετέρου με καλές πρακτικές για την ορθολογική διοίκηση των δικαστηρίων.

Το έργο συνοδεύεται από πλούσια ελληνική και αλλοδαπή βιβλιογραφία, συνοπτικό αλφαβητικό ευρετήριο καθώς και δυο Παραρτήματα, τα οποία περιέχουν αφενός Πίνακες με στατιστικά στοιχεία για το προσωπικό και τις υποθέσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων και αφετέρου Χάρτες με την υφιστάμενη διάρθρωση των διοικητικών και πολιτικών δικαστηρίων και αποτύπωση προτάσεων για μία νέα διάρθρωση τους.