Αλήθεια... πώς είναι δυνατό να χωρέσουν τόσοι άνεμοι μέσα σε ένα «σπιρτόκουτο»;
Όταν το μέτρο της αναπαράστασης είναι η καυτή πραγματικότητα, τότε όλα είναι δυνατά! Όταν η ανάγκη για σύγκρουση συναντά την αναγκαιότητα για αληθινά τολμηρό ρεαλισμό, τότε οι άνεμοι ξεχύνονται και φανερώνουν το αποκρουστικό πρόσωπό τους.
Έτσι κι αλλιώς, οι αμαρτίες της διαλυμένης και χαμένης μεσαίας τάξης δεν έχουν τελειωμό...
Σε κάθε περίπτωση πάντως όλα καταλήγουν σ' ένα κοινό παρανομαστή: τη βία.
Τι είναι το Σπιρτόκουτο;
Πολύ απλά, η τραγική κωμωδία της ζωής... των νεκρών που προχωρούν...