ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

Ύστερα από σκέψη, αλλά και κορεσμένος από τις ατελεύτητες θωρητικές συζητήσεις, -μου θυμίζουν το παλαιό άλογο, με τα σκεπασμένα μάτια, με το τυφλό γύρισμά του γύρω από το μαγγανοπήγαδο- αποφάσισα να μπω σχεδόν αμέσως in media res, προσθέτοντας ορισμένες βασικές θεωρητικές παρατηρήσεις στις σημειώσεις. Αυτό δεν σημαίνει διόλου, βέβαια, ότι το βιβλίο δεν προϋποθέτει μια θεωρία, ότι δεν έχει γραφτεί με βάση μιαν ορισμένη θεωρία και μέθοδο. Απλώς προτίμησα να την εγκατασπείρω και να την εγκαταμείξω στα πράγματα, να αφήσω, έτσι, τα ίδια τα πράγματα να την εκπέμψουν. Ίσως μ' αυτό τον τρόπο τα μάταια -συχνά- γενικά λόγια αποκτήσουν περισσότερη αντικειμενικότητα και μαζί περισσότερη πειθώ. Οι σημειώσεις εξάλλου, όπως βλέπει ο αναγνώστης, έχουν πάρει μιαν έκταση ισότιμη σχεδόν με αυτήν του κυρίως κειμένου. Μου άρεσε να επανέλθω στη λύση, που είχα βρει και εφαρμόσει στο βιβλίο μου για τις Ευτράπελες Διηγήσεις, που ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ένα βιβλίο διπλό: διευκόλυνε μια διαδοχική, διπλή ανάγνωση, τη μια μετά την άλλη, τη μια πέρα από την άλλη, ως προέκτασή της. Ακόμη και ανεξάρτητη τη μια από την άλλη.