ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ

Στις εκατό στροφές στενοχώριας, έγραψε ο Ελύτης, είναι ανάγκη να παράγουμε και μια στροφή χαράς. Ο Στάθης Καλύβας, πάλι, το όρισε επιγραμματικά: επτά φορές βυθιστήκαμε από το ’21 κι επτά φορές σωθήκαμε! Πώς γίνεται να παίρνουμε τον λάθος δρόμο και να μας βγαίνει σωστός; Πόσο σωστά το τραγούδησε στο δικό του «Τσάμικο» ο Σαββόπουλος: Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Ο αναγνώστης θα βρει στις σελίδες αυτού του βιβλίου πρόσωπα και γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών από την Απριλιανή Δικτατορία μέχρι σήμερα έτσι όπως τα συγκράτησε η δική μου ματιά. Και το καράβι συνεχίζει την πορεία του. Γι’ αυτό και ο υπότιτλος ...πλοίο διαρκείας η χώρα μου. Στην Ελλάδα το μέτρο απουσιάζει από παντού. Όλοι καταδικάζουν παθογένειες όπως η κακοδιοίκηση και η φοροδιαφυγή, αλλά όλοι επιδιώκουν μια θέση στο Δημόσιο και φοροδιαφεύγουν, με εξαίρεση αυτούς που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να το κάνουν, τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Μπορεί όλοι να διαμαρτύρονται για τα κακώς κείμενα, αλλά όταν γίνει η παραμικρή κίνηση να διορθωθούν προσκρούουν σε αντιδράσεις των ενδιαφερομένων. Η έλλειψη εμπιστοσύνης του πολίτη στο κράτος είναι μια ακόμη σοβαρή ελληνική παθογένεια. Η αιτία όλων αυτών είναι μία: ο λαϊκισμός, που τα κόμματα με τις πρακτικές τους κατάφεραν να τον αναδείξουν σε ιδεολογία.