ΟΘΟΝΕΣ

στην ντισκοτέκ το βράδυ όπως κουρνιάζουν οι φωτιές μας χαμογελάμε, χαμογελάμε έλα κοντά για να μου δείξεις πως οι σκύλοι είναι ζώα μυθικά, που μόνο όταν τους βλέπουμε σαν όνειρο καταλαβαίνουμε την κούραση και την κακία που κουβαλάνε μέσα τους στην ντισκοτέκ το βράδυ όπως γκρινιάζουν τα τακούνια στα χαλίκια χαμογελάμε in the year 2525 ξυπόλυτοι στα χιόνια αγκαλιάζουμε τις πέτρες, ξεθυμασμένα χρώματα, ξεθωριασμένα κρασιά στα ράφια, στα ράφια και τι φταίω εγώ που δεν μου φτάνει πως είσαι μια φωνή απλά από τα παλιά μου, τι φταίω εγώ που δεν μου φτάνει πως είσαι μοιρολόι στην καρδιά του χειμώνα, τι φταίω εγώ (στην ντισκοτέκ το βράδυ χαμογελάμε, ένας διάβολος στον ουρανό μας ευλογεί με παρενθέσεις) και πού 'ναι η πρώτη χειμωνιάτικη βραδιά, πού είν' η πρώτη χειμωνιάτικη βραδιά να μας φορτώσει κύματα να δούμε τα σκονισμένα μολύβια μας να τρώνε το χαρτί ξέχασα πάλι να σου πω στην ντισκοτέκ χτες βράδυ πως πολεμάμε σαν σκυλιά δεμένα στον αυλό της ιστορίας