Στο πρώτο μέρος του βιβλίου επιχειρείται μια αποτύπωση ορισμένων παραμέτρων της ΠΕ που όπως φαίνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες αφορούν κομβικά σημεία της ταυτότητάς της. Εξιστορείται η ελληνική εκπαίδευση για να δοθεί το πλαίσιο στο οποίο έρχεται πρόσφατα η ΠΕ να... Περισσότερες Πληροφορίες
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου επιχειρείται μια αποτύπωση ορισμένων παραμέτρων της ΠΕ που όπως φαίνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες αφορούν κομβικά σημεία της ταυτότητάς της. Εξιστορείται η ελληνική εκπαίδευση για να δοθεί το πλαίσιο στο οποίο έρχεται πρόσφατα η ΠΕ να πάρει θέση και συζητείται η σχέση της με την επιστημολογική αλλαγή στο πεδίο της παιδαγωγικής αλλά και της περιβαλλοντικής ηθικής κατά τη περίοδο μετά την μεταπολίτευση.
Παρατίθεται μια σύνοψη των βασικών αρχών της βιωματικής εκπαίδευσης, συσχετίζεται η τελευταία με τη μέθοδο project και στη συνέχεια συζητούνται κάποια κομβικά ζητήματα που αφορούν την σημερινή ταυτότητα της ΠΕ : η σχέση της με τις φυσικές και τις περιβαλλοντικές επιστήμες, το γνωστικό στοιχείο που φαίνεται να την μονοπωλεί και να την «καταπιέζει», η προσπάθεια εξισορρόπησης ανάμεσα στον πολιτικό και τον επιστημονικό χαρακτήρα της, το ελπιδοφόρο στοιχείο που (οφείλει να) την χαρακτηρίζει καθώς και οι προβληματισμοί αναφορικά με την όψη «υπέρ» του περιβάλλοντος.
Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται τα ελλείμματα που χαρακτηρίζουν το πεδίο της ΠΕ (ιδιαίτερα στην Ελλάδα) όπως αυτό της παιδαγωγικής επιμόρφωσης αλλά και η κυριαρχία του συμπεριφορισμού και προτείνονται άξονες προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης και της ριζοσπαστικοποίησής της : ο «απογαλακτισμός» από τις φυσικές και περιβαλλοντικές επιστήμες, η σύνδεσή της με τις βιωματικές μεθόδους, το ψάξιμο των προσωπικών θεωριών των εκπαιδευτικών, η σύζευξη του ερμηνευτικού επιστημολογικού Παραδείγματος με το Παράδειγμα της κριτικής παιδαγωγικής και εν τέλει η σύμφωνα με όλα τα προηγούμενα επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, σε μια διεπιστημονική «ύλη» που είναι αρκετά ευρύτερη αυτής που θεωρούσαμε μέχρι τώρα. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην καινούργια ευαισθησία που εισάγει η ΠΕ-ειδικότερα στην ενσυναίσθηση-συζητείται η σχετική επιστημολογική μετακίνηση που συνοδεύει την αλλαγή κοσμοειδώλου και τονίζεται το συγκρουσιακό δυναμικό που εμπερικλείεται εδώ. Τέλος, επιχειρείται μια αποτίμηση τη
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1952. Το 1969 αποφοίτησα από το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισα τις σπουδές μου στο Χημικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου απεφοίτησα το 1975. Τελείωσα τη διδακτορική μου διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ το 1981 και στη συνέχεια-επειδή δεν δήλωσα αντιρρησίας συνείδησης-έκανα τη στρατιωτική μου θητεία (1984-1985).
Από το ίδιο έτος διδάσκω στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης-ΤΕΠΑΕ (μέχρι το 1999 ονομαζόταν Νηπιαγωγών), όπου το 1990 εκλέχτηκα λέκτορας, το 1993 επίκουρος, το 1999 αναπληρωτής καθηγητής και το 2007 τακτικός καθηγητής. Μεταξύ 1987 και 1990 δίδαξα και στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων. Κατά τα έτη 2000-2002 και 2004-2006 διετέλεσα αναπληρωτής πρόεδρος του ΤΕΠΑΕ.
Έχω γράψει τρία βιβλία, «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση» (1993, σε συνεργασία με την Ε. Τσαλίκη), «Γη: Ένας Μικρός και Εύθραυστος Πλανήτης» (1996), «Περιβαλλοντική Ηθική» (2002) που όλα εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Gutenberg, ενώ έχω επιμεληθεί άλλα δύο, «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση: ο Νέος Πολιτισμός που Αναδύεται» (2005) πάλι στις εκδόσεις Gutenberg και «Περιβαλλοντική εκπαίδευση. Ερευνητικές εργασίες στην Ελλάδα» (2012) σε συνεργασία με την Ε. Φλογαΐτη, από τις εκδόσεις Πεδίο. ʼρθρα μου έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά.
Είμαι μέλος της ΒΕΝΑ (Balkan Environmental Association), της MESAEP (Mediterranean Association for Environmental Protection), της Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ιδρυτικό μέλος της ΠΕΕΚΠΕ (Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση).
Είμαι (πια) από τα παλαιότερα μέλη της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, πρόσφατα ήμουν εκδότης του διμηνιαίου οικολογικού εντύπου ΕΝ ΟΙΚΩ, ΕΝ ΔΗΜΩ, ενώ παλιότερα ήμουν επίσης εκδότης του περιοδικού «Αρνούμαι» (δυστυχώς δεν εκδίδεται πια) το οποίο προπαγάνδιζε τις αρχές της Οικολογίας, της Ειρήνης και της μη βίας. Από το 1994 είμαι υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος για το νομό Θεσσαλονίκης με το σχήμα Οικολογία-Αλληλεγγύη, ενώ κατά τις εκλογές του 2010 και 2014 ήμουν υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με το ίδιο σχήμα. Κατά το 2011 διετέλεσα πρόεδρος του Πράσινου Ινστιτούτου, από το 2003 συμμετέχω στις εκλογικές λίστες των Οικολόγων Πράσινων, ενώ από το 2013 είμαι πάλι μέλος του ΔΣ του Πράσινου Ινστιτούτου.
Δες όλα τα βιβλία του
Login and Registration Form
Σύνδεση
Εάν είσαι ήδη εγγεγραμμένος χρήστης, παρακαλούμε συνδέσου εδώ.
Δεν έχεις λογαριασμό;