ΠΕΡΙΤΡΙΜΜ ΑΓΟΡΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΝ

"Ευχαριστούμε που ήσουνα, προπάντων και πάντα, Παιδί". Τον κύριο Νίκο, όταν εκκλησιαζόταν για τελευταία φορά επί γης, τον ευχαρίστησε και για τούτο το δώρο ο μοναχός Συμεών ο Περουβιανός. Μπορούμε λοιπόν και οι κοσμικοί να παραμερίζουμε τη σοβαρότητά μας και να μιλούμε παιδιοφράστως για τα παιδιά. Έτσι, όταν ο αναγνώστης δει να συμφύρονται στις σελίδες αυτού εδώ του βιβλίου τα "γκαβοντόλια" με τον Κλέφτη Νικοτσάρα, οι σκασιάρχες τελειόφοιτοι του Γυμνασίου Λήμνου με τον Σεφέρη, ο Σκαρίμπας με την Κυρία Έρση και η Κυρά Θαλασσινή με τα ντέρτια ενός σχολικού φιλολόγου, δεν θα πρέπει να συνοφρυωθεί πολύ. Ούτε βέβαια να σκανταλιστεί που το πρώτο κείμενο τιτλοφορείται "Το τολμηρό τσουτσουνάκι" ενώ το τελευταίο "Ως κηδεύοντες και ιδού νυμφεύομεν". Γνωρίζοντας καλά ο κύριος Νίκος ότι κηδεύω σημαίνει πρώτα πρώτα "φροντίζω", καθώς και "παντρεύομαι", αρκετά νωρίς, από τον καιρό των θαυμαστών ερώτων του με την Κυρία Έρση, είχε παρακαλέσει: "Κηδεύσατέ μου το σώμα". Και όλοι οι αυτόπτες μαρτυρούν ότι κάτω από τον χορευτικό πολυλέλαιο, στη Μονή της Ορμύλιας, ήταν ένα ωραιότατο βρέφος αμέριμνα παραδομένο στην αγκαλιά της Μητέρας και Νύμφης του.