Οι άνθρωποι φεύγουν. Οι Θεοί μένουν. Το σκέφτηκε για μια ακόμη φορά ο Αντώνης, πριν πάρει την καθοριστική απόφαση να συμμαχήσει πρόσκαιρα μαζί τους και να ζητήσει την εύνοιά τους, αναγκαστικά μέσω των εκπροσώπων τους. Το Άγιο Όρος του έκλεινε συνωμοτικά το μάτι και η σκέψη του δημιούργησε ασφάλεια. Ναι, το είχε αποφασίσει. Θα εγκατέλειπε τις εγκόσμιες απολάυσεις προκειμένου να φύγει από τους μαινόμενους διώκτες του, μέχρι να ηρεμήσει η πιάτσα...