ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ/ΑΠΑΝΤΑ 15

Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (Αλικαρνασσός γύρω στο 60 π.Χ. – μετά το 7 π.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός και δάσκαλος της ρητορικής, ο οποίος ήρθε σε ακμή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καίσαρα Αυγούστου. Πήγε στη Ρώμη μετά το τέλος των εμφυλίων πολέμων, και πέρασε είκοσι δύο χρόνια σπουδάζοντας τη λατινική γλώσσα και λογοτεχνία και προετοιμάζοντας το υλικό για την ιστοριογραφία του. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου παρέδιδε μαθήματα ρητορικής, κι απολάμβανε τιμές μεταξύ της υψηλής κοινωνίας της εποχής. Η ημερομηνία θανάτου του παραμένει άγνωστη. Κατά κοινή υπόθεση είναι πρόγονος του Αιλίου Διονυσίου του Αλικαρνασσέως. Το σπουδαιότερό του έργο, με τον τίτλο «Ρωμαϊκή Ἀρχαιολογία», καλύπτει την ιστορία της Ρώμης από τη μυθική εποχή μέχρι τις αρχές του Α' Καρχηδονιακού Πολέμου. Διαιρέθηκε σε είκοσι τόμους, από τους οποίους οι πρώτοι εννέα διασώζονται ολόκληροι, ο δέκατος και ο ενδέκατος σχεδόν ολόκληροι, και οι υπόλοιποι τόμοι σε σπαράγματα σε αποσπάσματα του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου και μιας επιτομής που ανακάλυψε ο Angelo Mai σε χειρόγραφο του Μιλάνου. Τα πρώτα τρία βιβλία του Αππιανού, καθώς και του Βίου του Καμίλλου του Πλούταρχος επίσης δανείζονται πολλά από το Διονύσιο.
Δες όλα τα βιβλία του