ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Αντίθετα με την επικρατούσα άποψη, οι ρίζες της σύγχρονης επιστήμης ανάγονται στον αρχαίο και μεσαιωνικό κόσμο, πολύ πριν την Επιστημονική Επανάσταση του δέκατου έβδομου αιώνα μ.Χ. Πράγματι, η Επιστημονική Επανάσταση θα ήταν αδιανόητη, εάν δεν είχαν προηγηθεί οι συσσωρευμένες προσπάθειες τριών μεγάλων πολιτισμών: του ελληνικού, του ισλαμικού και του λατινικού. Με τα επιστημονικά αγαθά που προήλθαν από τις μεταφράσεις ελληνο-ισλαμικών πηγών του δωδέκατου και δέκατου τρίτου αιώνα μ.Χ., ο χριστιανο-λατινικός πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης ξεκίνησε την τελευταία πορεία αυτής της πνευματικής διαδρομής, που οδήγησε σε μία επανάσταση που άλλαξε τον κόσμο. Τέσσερις ουσιαστικοί παράγοντες επέτρεψαν στη Μεσαιωνική Ευρώπη να προετοιμάσει τον δρόμο για τη νέα επιστήμη του δέκατου έβδομου αιώνα μ.Χ.: οι μεταφράσεις επιστημονικών κειμένων του δωδέκατου και δέκατου τρίτου αιώνα από τα ελληνικά και αραβικά προς τα λατινικά, η ανάπτυξη των πανεπιστημίων, που βρίσκονταν αποκλειστικά στη Δύση και χρησιμοποιούσαν τις μεταφράσεις ως βάση για τον σχεδιασμό ενός επιστημονικού προγράμματος σπουδών, η προσαρμογή του Χριστιανισμού στην κοσμική παιδεία και η τροποποίηση της αριστοτελικής φυσικής φιλοσοφίας. Η παρούσα μελέτη επανεξετάζει τα επιτεύγματα της μεσαιωνικής επιστήμης και επιπλέον επιχειρεί να αναλύσει διεξοδικά τον τρόπο με τον οποίο προετοίμασαν τον δρόμο για την Επιστημονική Επανάσταση.