ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

H Χιμένα, σ' ένα γράμμα στη μητέρα της, με την οποία δεν είχαν ποτέ ουσιαστική επικοινωνία, γράφει την ιστορία της ζωής της. Για τα χρόνια που πέρασαν φορτωμένα με στιγμές συγκινητικές, δύσκολες, σκληρές, κάποιες χαρούμενες και άλλες δραματικές. Μιλά για την περιθωριοποίηση που ένοιωθε ως παιδί, για το θάνατο του πατέρα της, τους λάθος χειρισμούς της οικογένειας σε σχέση με τον ομοφυλόφιλο αδελφό της, πώς έκανε στην άκρη όλα της τα όνειρα για το γάμο και τα παιδιά της... Συνειδητοποιεί πως ζει τη ζωή των ατόμων που αγαπά και όχι τη δική της. Ο έρωτας, η φιλία και η διαίσθησή της την σπρώχνουν σε ένα μεγάλο, προδιαγεγραμμένο ταξίδι στην Αίγυπτο, όπου αναθεωρεί τις αξίες της και αγγίζει το όνειρό της, το γράψιμο και η ζωγραφική. Ο λόγος μοιάζει πολλές φορές χειμαρρώδης, είναι η φωνή ενός ατόμου που για χρόνια είχε αποσιωπήσει τις σκέψεις και τις επιθυμίες του, πράγμα που χωρίς αμφιβολία προσδίδει ένταση στην αφήγηση. Η γλώσσα είναι εκλεπτυσμένη, οι λέξεις επιλεγμένες με τόση προσοχή που αγγίζουν την τελειότητα. Ένα μυθιστόρημα όπου η συναισθηματική πλοκή, σε συνδυασμό με μια ματιά που διαπνέεται από ειρωνεία και χιούμορ, υφαίνουν μια ιστορία που θυμίζει σπουδαία έργα όπως τα Πέρα από την Αφρική, Οι γέφυρες του Μάντισον κ.α. Παρόν, παρελθόν και μέλλον συνυφαίνονται με μαεστρία, με φόντο πληθώρα αληθινών συναισθημάτων και ματαιωμένων προσδοκιών, με τα οποία όλες οι γυναίκες θα ταυτιστούν, ενώ ορισμένοι άντρες, μόνο οι εκλεκτοί, θα βρουν απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα... Μια συγκινητική αφήγηση, οικεία και αναπάντεχη, μας μεταφέρει στη σκιά της μαγικής κόκκινης ομπρέλας που προστατεύει τις «μάγισσες του Ίστγουικ», παρατσούκλι με το οποίο είναι γνωστές η Χιμένα και οι δυο της φιλενάδες. Γυναίκες του νερού: ευαίσθητες, ευάλωτες και ταυτόχρονα δυνατές, αλλά πάνω απ’ όλα, γυναίκες. Είναι ένα βιβλίο που συναρπάζει από την αρχή τον αναγνώστη και αξίζει να διαβαστεί από το ελληνικό κοινό για τη ζωντάνια, τη φρεσκάδα και τη μαγεία που εκπέμπει.