ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια την ανάδειξη συντηρητικών κυβερνήσεων στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο, παρατηρείται μια τομή στην πορεία του μοντερνισμού που εκδηλώνεται με φαινόμενα όπως επιστροφή καινοτόμων δημιουργών σε παραδοσιακούς τρόπους και αναπαραστάσεις ή η ταλάντευση τους ανάμεσα στην παράδοση και τις "εικονοκλαστικές" πρωτοποριακές πρακτικές. Η εμβέλεια στην οποία εκτείνονται τέτοια επεισόδια καλλιτεχνικής παλινδρόμησης, που υπερβαίνει την όποια 'τοπικότητα', εξέθεσε κατά την έρευνα την ανεπάρκεια των παραδοσιακών μεθοδολογικών εργαλείων του ιστορικού της Τέχνης. H συγγραφέας λαμβάνοντας υπόψη της τη διάτρητη συνοχή που παρουσιάζει ο λόγος και το έργο των καινοτόμων δημιουργών, το ψυχολογικό υπόβαθρο που ενέχουν συγκεκριμένα εκφραστικά μέσα που ο μοντερνισμός ακυρώνει σε συνδυασμό με την αντιδραστική στάση του ευρέος ορίζοντα υποδοχής σε αυτόν, προτείνει μια ερμηνευτική προσέγγιση αυτών των ζητημάτων με την εφαρμογή της ψυχαναλυτικής μεθοδολογίας.