ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ ΑΠΑΡΧΕΣ

Αυτά τα πρώιμα δοκίμια διατηρούν τρομακτικό ενδιαφέρον και μας παρουσιάζουν τον Walter Burkert στις καλύτερες στιγμές του. Στα δοκίμια αυτά, ασχολείται για πρώτη φορά με τα βαρυσήμαντα θέματα με τα οποία πάλευε καθ’ όλη τη διάρκεια της διακεκριμένης σταδιοδρομίας του: αίμα, θυσία, ενοχή, και η απεγνωσμένη προσπάθεια να ελεγχθεί η βία μέσω της τελετουργίας. Η ευρυμάθεια του Burkert και η βαθειά γνώση των πηγών είναι εκπληκτικές, αλλά το πιο αξιοσημείωτο απ’ όλα είναι η άποψή του περί του ιερού ως του σημείου από το οποίο οι θνητοί ατενίζουν προς την άβυσσο, η οποία τους προκαλεί έναν τρόμο από τον οποίο μπορούν να επανέλθουν, αν το κατορθώσουν, μόνο μέσω του μύθου και της τελετουργίας. «Ποιητική αλληγορία, ιστορική αναγωγή και φιλοσοφική αλληγόρηση υπήρξαν οι τρεις σημαντικότερες λύσεις ανάγκης, που χρησιμοποίησαν οι Έλληνες στη χιλιόχρονη προσπάθειά τους να συμφιλιωθούν με τους απαραίτητους αλλά ανεξιχνίαστους μύθους τους». «Οι ερευνητικές συμβολές του Walter Burkert στην ιστορία της ελληνικής θρησκείας αντιπροσωπεύουν τη σημαντικότερη ερμηνευτική πρόταση για την ανοικειότητα του ελληνικού μύθου, που γνώρισε ο γερμανόφωνος χώρος από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Burkert αποδεικνύεται δεινός γνώστης όλου του φάσματος των επιστημών που επικουρούν την κλασική φιλολογία –της αρχαιολογίας, της νομισματικής, της επιγραφικής, της ινδοευρωπαϊκής γλωσσολογίας– και ξέρει πώς να τις εφαρμόζει με μεθοδικότητα και διακριτικότητα».