Η ΑΠΕΙΛΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται η χώρα μας. Την περιγράφει όπως ακριβώς είναι, αναλύοντας το έλλειμμα ηγεσίας που αναντίρρητα υπάρχει (σχεδόν διαχρονικά, αλλά και επιδεινούμενο τα τελευταία έτη με τη σημερινή κυβέρνηση), την οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας που έχει επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το ηθικό του λαού μας και το αξιόμαχο του ελληνικού στρατού, αλλά και τον παράγοντα της εσωτερικής διχόνοιας. Ωστόσο, με όπλο τα διδάγματα της ιστορίας, ιδίως της ελληνικής, υποδεικνύει, ότι τα πάντα δύνανται να αντιστραφούν υπέρ της χώρας μας, εφόσον εξασφαλιστούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις και δρομολογηθούν άμεσα συγκεκριμένες διαδικασίες, τις οποίες αναφέρει και αναλύει. [...] (Από τον πρόλογο του Ι. Θ. Μάζη) "Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ότι οι κερκόπορτες της Ελλάδας, γεωπολιτικές και οικονομικές, είχαν ήδη ανοιχθεί από το 1996 και το 2001 επί κυβερνήσεων Σημίτη... Όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην Ελλάδα από το 2010 και επέκεινα, με την υπογραφή των διαφόρων μνημονίων από τις ελληνικές κυβερνήσεις, ήταν απλώς συνέχεια όσων συνέβησαν από το 1996, τότε που "ο άνεμος έπαιρνε τις ελληνικές σημαίες", και από το 2001 "της ισχυρής Ελλάδας του ευρώ". [...] "Η πολιτική διαρκούς κατευνασμού της επιθετικότητας ενός κράτους - ταραξία, προκειμένου να αποφευχθεί μία πολεμική σύρραξη, όχι μόνο δεν την αποτρέπει, αλλά οδηγεί τελικά σ' αυτήν και μάλιστα υπό χειρότερες συνθήκες γι' αυτόν που την απέφευγε. [...] "Ο χρόνος πιέζει και είναι οριακά επαρκής, όπως οριακό είναι και το χρονικό σημείο στο οποίο ευρίσκεται η χώρα μας. Πρόκειται για το οριακό σημείο, όπου, είτε θα υποστεί μία καταστροφή ανάλογη ή και μεγαλύτερη της μικρασιατικής, είτε θα υποστεί ένα αναγεννητικό ηλεκτροσόκ, όπως αυτό που "προκάλεσε" στην Ελλάδα ο Ιωάννης Καποδίστριας, ανατρέποντας όλα τα δυσμενή προγνωστικά, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και πέραν κάθε προσδοκίας. [...]