Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ (ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1957-2011)

«Τα Άνθη της Ματαιοδοξίας» ή (Η Σημασία των Άλλων) Κείμενο Α΄ Πλάσματα ματαιόδοξα στο έπακρον, ως είμαστε, επιθυμούμε διακαώς να εντυπωσιάσουμε τον κόσμο με «Κάτι» που έχουμε ή που πιστεύουμε πως έχουμε... Και περιφέροντάς το στην «Αγορά», προσδοκούμε την πολυπόθητη ανταμοιβή! «Πεθαίνουμε» για ένα βλέμμα ή μια λέξη θαυμασμού που θα μας ανεβάσει και θα μας κάμει να ζήσουμε για λίγο το θείο συναίσθημα της υπεροχής και της δόξας! Καθώς «Κόλαση και Παράδεισος» εδώ, για τον καθένα μας, είναι οι άλλοι! Και νοιαζόμαστε σχεδόν παθολογικά για την εξωτερική μας εικόνα, δια το Φαίνεσθαι! Συνήθως, αντανάκλαση κάποιου ανεκπλήρωτου απωθημένου ή ανασφαλούς Είναι. Που αγωνιά να δει στους Άλλους τα ποθητά σημάδια της Επιβεβαίωσης! Ακόμη κι ενός Θριάμβου!